بررسي تأثير حدت بينايي، ديد پيراموني و جستجوي ديداري از سوي رانندگان بر كيفيت انجام عمل رانندگي در جاده هاي شهري

هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير حدت بينايي، ديد پيراموني و جستجوي ديداري از سوي رانندگان در كيفيت انجام عمل رانندگي در جاده هاي شهري شهر اصفهان بود. اين مطالعه از نوع توصيفي - تحليلي و مقطعي بود. جامعه آماري مورد مطالعه كليه رانندگان شهر اصفهان در سال 1٬396 بود. نمونه پژوهش شامل 100 نفر از رانندگان شهر اصفهان و روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي بر اساس نوع وسيله نقليه بود. به منظور گردآوري اطلاعات از سه پرسش نامه اطلاعات دموگرافيك، پرسش نامه سنجش توجه ديداري و شناخت اشيا محقق ساخته كه شامل تست ايشيهارا تست E CHART ، تست جستجوي ديدار ترني و همكاران 1٬990 بود و پرسش نامه رفتارسنجي رانندگان در مسيرهاي درون شهري رحيمي و كاظمي 1٬392 استفاده گرديد نوبت به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي استفاده شد. جهت بررسي ويژگي هاي توصيفي به بررسي ميانگين و انحراف استاندارد نمرات كيفيت عمل رانندگي و توجه ديداري و شناخت اشيا و زيرمقياس هاي آن ها پرداخته شد و در آمار استنباطي فرضيه هاي پژوهشي با استفاده از آزمون تحليل رگرسيون و هم بستگي پيرسون و با استفاده از نرم افزار spss نسخه ويسكو دو بررسي گرديده است. نتايج آزمون هم بستگي نشان داد كه بين حدت بينايي، ديد پيراموني تجهيزاتي دين داري و كيفيت رانندگي به ميزان 0.69 رابطه وجود دارد. همچنين ضريب هم بستگي رابطه بين متغيرهاي حدت بينايي، ديگه پيراموني و جست وجوي دين داري و كيفيت رانندگي نشان داد كه 0/24 از واريانس كيفيت رانندگي توسط حدت بينايي ، 0/33 توسط ديد پيراموني و 0/32 توسط جستجوي ديگري قابل پيش بيني است ( 0/05> p).