بررسي خواص فيزيكي بتن خود تراكم حاوي نسبتهاي مختلف آب به سيمان

در ساخت بتن خودتراكم، دستيابي به مخلوطي پايدار و بدون جداشدگي مهمترين چالشي است كه بايد بر آن فايق آمد. خصوصيات خميري، خواص مكانيكي و دوام بتن هاي خودتراكم با افزودن پودرهاي با خواص پوزولاني و خنثي قابل بهبود است. عاملي كه در مخلوط هاي بتن خودتراكم بيش از نوع و مقادير مواد پوزولاني مورد اهميت است، نسبت آب به مواد سيماني است. اين نسبت علاوه بر اثرگذاري بر خواص مكانيكي بتن سخت شده، پارامترهاي جريان پذيري بتن تازه را نيز تحت تاثير قرار مي دهد. در بتن هاي خودتراكم به دليل ضروت كسب رواني بالاي مخلوط، دستيابي به نسبت هاي آب به مواد سيماني پايين جهت ارتقاي خواص مكانيكي گاهي با چالشي جدي مواجه خواد شد. زيرا حتي در نسبت هاي معمول و متعارف آب به سيمان در مخلوط هاي خودتراكم، كسب رواني مطلوب تنها به كمك استفاده از مواد افزودني فوق روان كننده ميسر است، حال كاهش نسبت آب به سيمان، افزايش مواد سيماني و همچنين مصرف ريزپركننده هايي مانند دوده سيليس بصورت توامان در جهت ارتقاي خواص مكانيكي و دوام ضمن كسب خواص مطلوب خودتراكمي بتن تازه به عنوان عوامل محدود كننده وارد شده است. بدين منظور با مخلوط هايي در سه گروه طرح اختلاط با نسبت هاي آب به مواد سيماني 0.32، 0.38، 0.45 و تغيير در عيار مواد سيماني به ميزان 390، 430، 470، 510 كيلوگرم بر متر مكعب ساخته شد و تغييرات خواص بتن تازه، خواص مكانيكي شامل مقاومت فشاري و كششي و ميزان جذب آب مخلوط مورد بررسي قرار گرفت. مطابق نتايج كاهش نسبت آب به مواد سيماني تا يك ميزان بهينه علاوه بر اثرگذاري بر خواص بتن تازه، بر عملكرد بتن سخت شده و همچنين ميزان مصرف افزودني فوق روان كننده نيز موثر است كه دستيابي به طرح بهينه با نسبت آب به مواد سيماني مشخص و عيار مواد سيماني بهينه نيازمند بررسي كليه پارامترهاي بتن تازه و خواص مكانيكي است.