بررسي نقش انگيزي در محيط شهري (نمونه موردي ميدان گنبد سبز نيشابور)

فضاي بين ساختمان ها در شهرها و ساير مكان ها كه از نظر هندسي با نماهاي گوناگون محصور مي شود فقط وضوح ويژگي هاي هندسي و كيفيت هاي زيباشناختي ان است كه به ما اجازه مي دهد آگاهانه فضاي باز بيروني را فضاي شهري قلمداد كنيم فضاي عمومي مهمترين بخشه اي شهر را تشكيل مي دهد. بدليل استفاده از مصالح بومي سطح جانبي بسياري از معابر متعلق به محله هاي مسكوني كه از وحدت و هماهنگي در جنس سطوح برخوردار بوده است. ايجاد چنين فضاهاي خاطره انگيز و ايمن براي شهروندان همواره جدي جهت حضور نظارت و نگهداري را براي آنها به وجود آورد. اين مقاله بر آن است تا با استفاده از منابع كتابخانه اي درگاه هاي اينترنتي معتبر و مقالات علمي به بررسي نقش انگيزي ميدان و با بررسي عوامل تاثيرگذار بر حيات جمعي شهروندان به آن دسته از معيارهايي بپردازد كه موجبات ارتقاء كيفيت محيط و افزايش تعاملات اجتماعي را به همراه دارد و نقش ميدان به عنوان مهمترين عنصر شهري با اتكا به انچه ديروز بوده و آنچه امروز بايد باشد دوباره احيا گردد همچنين نتايج آن در غالب راهكارها و راهبردهاي اجرايي بيان شده است.