تاثير نقاشي سنتي بر دوام معماري حاضر با رويكرد تعاملات اجتماعي

معماري هنر ساخنمان است و به خاطر فعاليت هاي انساني و با توجه به فرم و نقشه معيني صورت ميگيرد. مقصود از هنر معماري تنها ساختن خانه نيست بلكه منظور ساختن بناهاي زيبا و عالي است و ميتوان تصور كرد كه هنر معماري از روزي پيدا شد كه مرد يا زني به فكر آن افتاده است كه خانه اي كه ميسازد علاوه برآن كه براي زندگي مفيد باشد از لحاظ ظاهر هم زيبا و دل پسند باشد قطعا به همين منظور بوده كه رشته هاي مهم هنري به خدمت معماري گرفته شده است .يكي از عناصر تزييني معماري نقاشي سنتي ونگار گري است نقاشي به عنوان بخش مهمي از تزيينات فضاي معماري , هم زبان با معماري و داراي ويژگي ها و مفاهيم . پيام هاي مشتركي با آن ميباشد بدين ترتيب نه تنها نقاشي بخش الحاقي به بنا تلقي نميگردد بلكه به عنوان كامل كننده ي آن ميباشد حضور تزيينات در معماري امروز همچنان مورد تقاصاست اما يافتن زباني براي بكار گيري اين تزيينات به ويزه نقاشي در آن سخت مينمايد.به منظور تحقيق هدف پژوهش ابتدا معماري و سپس نقاشي از ديدگاههاي يكساني مورد ملاحظه قرار ميگيرند كه عبارتند ازتوضيحي در باره ي معماري و نقاشي قاجار و استفاده از اين سنت در معماري مدرن سپس استفاده از نقاشي در اماكن عمومي مانند قهوه خانه و اماكن مدهبي مثل سقاخانه و تاثير آن در بهبود روابط و تعاملات اجنماعي اين تحقيق بر پايه تلفيق نظريات مرتبط با موضوع تحقيق و از روش پژوهش اسنادي، توصيفي تحليلي ، به بررسي ويژگي هاي نقاشيهاي سنتي به جاي استفاده از تزيينات مدرن و تاثير آن بر تعاملات اجتماعي پرداخته است در اين مقاله نسبت به لزوم بازنگري در روشهاي طراحي در فضاهاي داخلي براي بهبود بخشيدن به تعاملات اجتماعي و همچنين احياي هنر هاي سنتي توصيه شده است. همچنين در اين پژوهش تلاش شده تا با بهره گيري از روش هاي سنتي به جاي تزيينات مدرن (براي مثال استفاده از نقوش سنتي به جاي سنگ آنتيك) تعاملات اجتماعي بهتر و سبك معماري متفاوت تري ارايه شود .