مطالعه آزمایشگاهی تاثیر ضخامت ماده پركننده بر مقاومت برشی توده سنگی

بسياري از پروژه هاي عمراني بر روي بستر سنگي ساخته مي شوند. اغلب سنگهاي موجود در طبيعت داراي درزه و ترك مي باشند كه با موادي مانند رس و ماسه پر شده اند. اين درزه ها در بيشتر موارد باعث كاهش مقاومت برشي توده سنگي مي گردندد. مطالعاتي كه بر روي تاثير ناپيوستگي ها بر مقاومت برشي توده هاي سنگي انجام شده است اغلب بدون در نظر گرفتن تاثير مواد پركنندده بوده است. مااععات انجام شده بر روي درزه هاي با پرشدگي بسيار محدود بوده است. هدف از اين تحقيق مطالعه آزمايشگاهي تاثير ضخامت مادهپركننده بر مقاومت برشي توده سنگي مي باشد. آزمايشات انجام شده بوسيله دستگاه برش مستقيم بزرگ مقياس به روش بار قايم ثابت (CNL) انجام شده اند. ماده سنگ با استفاده از نمونه هاي ساخته شده گچي مدل سازي شده اند. زبري ساو سنگي بدا دندانه هاي مثلثي منظم مدعسازي شده اند. ماده پركننده رسي CL در نظر گرفته شده است كه پركننده درزه هاي بسياري از سنگهاي موجود در پي سازه هاي ساخته شده در كشور ايران مي باشد. تحليل نتايج حاصل از آزمايشات نشان داد هنگامي كه تنش قايم وارد بر نمونه زيادباشد نوعي ضخامت ماده پركننده كم باشد، به هنگام گسيختگي برشي، دندانه ها با هم درگير شده و مقاومت برشي مقدار بزرگتري خواهد داشت و امكان ساييده شدن و حتي در مواردي شكستگي دندانه ها وجود دارد. به عبارت ديگر در چنين مواردي مقاومت ماده سنگ در مقاومت برشي توده سنگي تاثير زيادي خواهد داشت. آزمايشات نشان دادند در مواردي كه ضخامت ماده پركنندده افزايش يابد و تنش قايم وارد بر نمونه كم باشد، صفحه گسيختگي در ماده پركننده قرار خواهد گرفت. در اين موارد مقاومت برشي توده سنگبيشتر به مقاومت برشي ماده پركننده بستگي دارد و مقاومت ماده سنگ كمترين تاثير را خواهد داشت.