بررسي رابطه بين سلامت رواني و رضايت شغلي دبيران(مطالعه موردي: دبيران دوره اول متوسطه شهر كرمانشاه)

ﺧﺸﻨﻮدي ﺷﻐﻠﯽ ﺑﺎ ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ ﮐﻠﯽ، ﺳﻼﻣﺖ روان و اﻣﯿﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮ ارﺗﺒﺎط دارد. در ﺳﺎل ﻫﺎي اﺧﯿﺮ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺎر اﻫﻤﯿﺖ زﯾﺎدي ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻣﮑﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ارﺗﻘﺎي ﺳﻄﺢ ﺳﻼﻣﺖ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ اﺳﺎس روﺷﯽ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ-ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ و ﺳﻼﻣﺖ رواﻧﯽ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﺳﻼﻣﺖ رواﻧﯽ و رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ دﺑﯿﺮان دوره اول ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﺷﻬﺮ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎه ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﺷﺎﻣﻞ 60 ﻧﻔﺮ از دﺑﯿﺮان ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. در ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺳﻼﻣﺖ روان از ﻓﺮم 28 ﻣﺎده اي ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ GHQ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﭼﻬﺎر ﻣﻘﯿﺎس ﻓﺮﻋﯽ)ﻋﻼﺋﻢ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ، اﺿﻄﺮاب، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻓﺴﺮدﮔﯽ( ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد 7 ﺳﻮال و ﺑﺨﺶ رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ 22 ﺳﻮاﻟﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ آن ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﺑﯿﻦ ﺳﻼﻣﺖ روان و رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ دﺑﯿﺮان دوره اول ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﺷﻬﺮ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎه راﺑﻄﻪ وﺟﻮد دارد. در ﺑﯿﻦ زﯾﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎي ﺳﻼﻣﺖ روان ﻧﯿﺰ ﻤﮕﯽ ﺑﺎ رﺿﺎﯾﺖ ﺷﻐﻠﯽ ارﺗﺒﺎط داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﻮرﯾﮑﻪ ﻋﻼﺋﻢ اﻓﺴﺮدﮔﯽ داراي ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎداري و ﮐﻨﺶ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ داراي ﻣﻌﻨﺎداري كمتري بود.