اهميت نماز و بررسي آثار جسماني و روحاني آن بر انسان

اﻧﺴﺎن ﻣﻌﺎﺻﺮ اﻣﺮوزه درﮔﯿﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﺴﯿﺎري اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي از ﻣﯿﺎن ﺑﺮدن ﯾﺎ ﮐﺎﻫﺶ اﺛﺮات آﻧﻬﺎ از اﺑﺰار ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻮد ﻣﯽ ﺟﻮﯾﺪ. از ﺟﻤﻠﻪ راه ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ از دوران ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن ﻣﻄﺮح ﺑﻮده، ﭘﻨﺎه ﺑﺮدن ﺑﻪ ﻗﺪرت ﻻﯾﺰال اﻟﻬﯽ اﺳﺖ. ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﮑﺎر را ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺪون ﭘﯿﻮﻧﺪ و ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺟﻬﺎن ﻧﻮر و رﺣﻤﺖ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﯾﺶ اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ از اﯾﻦ رو ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه و ﻓﻄﺮت ﺧﺪاﺟﻮﯾﺶ ﺑﻪ ﯾﮏ ﮐﺎﻧﻮن ﻣﻌﻨﻮي و روﺣﺎﻧﯽ ﻣﻌﺘﻘﺪ و ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪه و در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮر و ﻗﺪرت ﺑﻪ ﻧﯿﺎﯾﺶ دﺳﺖ زده اﺳﺖ. از ﻫﻤﯿﻦ رو ﺧﺪاي ﻣﻨﺎن از روي ﻟﻄﻒ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺮ آدﻣﯿﺎن ﻣﻨﺖ ﻧﻬﺎده، ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﺟﺎزه ﻣﻌﺮاج ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮏ و ﻣﻠﮑﻮت ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮده و ﻧﻤﺎز را ﻧﺮدﺑﺎن ﺗﺮﻗﯽ و اﺑﺰار ارﺗﻘﺎء ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﻗﺮار داده اﺳﺖ، ﻫﺪف از اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﯽ آﺛﺎر ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ، روﺣﺎﻧﯽ ﻧﻤﺎز ﺑﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﺮ اﺳﺎس آﯾﺎت و رواﯾﺎت اﺳﺖ، ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه ﻧﺸﺎن داد از ﺑﻌﺪ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ، اﯾﺴﺘﺎدن در ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻤﺎز ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻬﺒﻮد ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻌﺎدﻟﯽ ﺑﺪن ﺷﺪه و ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺮﮐﺰي ﻣﺨﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺤﻞ ﮐﻨﺘﺮل اﻋﻤﺎل و ﺣﺮﮐﺎت ارادي اﺳﺖ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺷﺪه و ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد ﻓﺮد ﺑﺎ ﺻﺮف ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮو و اﻧﺮژي ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺻﺤﯿﺢ ﺣﺮﮐﺎت ﺑﻌﺪي ﺑﭙﺮدازد. ﻧﻤﺎز ﻗﺴﻤﺖ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﺑﺪن را ﭘﺮورش داده و ﺳﺘﻮن ﻣﻬﺮه ﻫﺎ را ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﺮده و آن را در ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ دارد ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ از دﯾﺪﮔﺎه ﻋﻠﻢ رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﺎز و ﻧﯿﺎﯾﺶ، ﺑﻪ واﺳﻄﻪ آزاد ﺳﺎزي آﻧﺪروﻓﯿﻦ ﻫﺎ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺎﻫﺶ اﺳﺘﺮس و ﻓﺸﺎر رواﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد، ﺧﻮاﻧﺪن ﭘﺮوردﮔﺎر، ﺑﺎ اﺳﻤﺎي ﺣﺴﻨﺎي او ﺗﻼوت ﻗﺮآن، اذﮐﺎر و ﺗﮑﺮار ﺗﺴﺒﯿﺤﺎت، آراﻣﺶ ﺑﺨﺶ و ﺑﺮﻃﺮف ﮐﻨﻨﺪه ﻣﺸﮑﻼت رواﻧﯽ و روﺣﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ ﻧﯿﺎﯾﺶ در ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﻣﻐﺰي اﻧﺴﺎن ﯾﮏ ﻧﻮع ﺷﮑﻔﺘﮕﯽ و اﻧﺒﺴﺎط ﺑﺎﻃﻨﯽ اﯾﺠﺎد ﮐﺮده، اﻧﮕﯿﺰه ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ و دﻻوري را ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺧﺪا و ﻧﯿﺎﯾﺶ، ﺳﻪ اﺻﻞ روان ﺷﻨﺎﺳﯽ را ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ آن ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪﻧﺪ در اﻧﺴﺎن زﻧﺪه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، اول ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻫﺎ وﮔﺮﻓﺘﺎري ﻫﺎ را ﻫﻨﮕﺎم دﻋﺎ ﺑﺮ زﺑﺎن آورﯾﻢ و آﻧﻬﺎ را ﺣﻞ ﮐﻨﯿﻢ دوم اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ، ﺷﺮﯾﮑﯽ ﺑﺮاي ﻏﻢ ﺧﻮد ﯾﺎﻓﺘﻪ اﯾﻢ و ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ. و ﺳﻮم اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ وا ﻣﯽ دارد و وﻗﺘﯽ ﻫﺪف ﺑﺮاي ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﺷﺪ، اوﻟﯿﻦ ﻗﺪم ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.