بررسي اموزش شناختي رفتاري مبتني بر هيجان(ECBT)بر خودكارامدي دانش اموزان دختر دبيرستان هاي شهر اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير آموزش شناختي رفتاري مبتني بر هيجان بر خودكارآمدي دانش آموزان دختر مقطع دبيرستان شهر اهواز بود. روش اين تحقيق آزمايشي از نوع پيش آزمون با گروه گواه بود. جامع آماري شامل تمامي دانش آموزان دختر دبيرستان هاي شهر اهواز بود كه تعداد 30 نفر به عنوان گروه نمونه و به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدن و به شيوه تصادفي در دو گروه ازمايش 15 نفر و گواه 15 نفر گمارده شدند ابزار پژوهش پرسشنامه خودكارآمدي SEQ-C بود كه نتايج حاصل از آن توسط روش تحليل كووريانس يك راهه ANCOVA مورد تحليل قرار گرفت. يافته هاي نشان داد كه شاخص f تحليل واريانس متغير خودكارآمدي در سطح p˂0/05 معني داري مي باشند اين نتجيه بدين معني است كه آزمودني هاي گروه آزمايش و گروه كنترل از لحاظ ميانگين هاي نمرات كل متغير خودكارآمدي تفاوت معني داري با هم دارند به علاوه شاخص مجذور اتا نشان داد كه 69 درصد از افزايش خودكارآمدي دختران گروه ازمايش، به دليل تاثير متغير مستقل بوده است. نتيجه گيري: به نظر مي رسد با آموزشهاي مبتني بر رفتار درماني شناختي و هيجاني مي توان خودكارآمدي نوجوانان دختر را افزايش داد.