بررسي رابطه خودشفقت ورزي و جهت گيري اهداف پيشرفت با استرس ادراك شده تحصيلي در دانش آموزان دختر متوسطه دوم در شهرستان بوكان

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه خودشفقت ورزي و جهت گيري اهداف پيشرفت با استرس ادراك شده تحصيلي در دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان بوكان انجام پذيرفته است. پژوهش از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل كليه دانشآموزان دختر متوسطه دوم شهرستان بوكان در سال تحصيلي 95-94 است. با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي تعداد 285 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شد. براي جمعآوري دادهها از پرسشنامه هاي استاندارد خودشفقتي نف، سنجش هدفهاي پيشرفتاليوت و مك گريگور و پرسشنامه استرس تحصيلي زاژاكووا، لنچ و اسپن شاد، استفاده گرديد. براي تحليل داده ها از شاخصهاي آمار توصيفي چون ميانگين، ميانه، انحراف استاندارد و ... و در بخش استنباطي از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون تك متغيره و چندمتغيره شد. نتايج نشان داد كه؛ بين خودشفقت ورزي با استرس ادراك شده تحصيلي رابطه منفي و معناداري وجود دارد و تقريبا 22 درصد از تغييرات استرس ادراك شده تحصيلي از روي خودشفقت ورزي تبيين ميشود. همچنين نتايج نشان داد كه؛ بين جهت - گيري اهداف پيشرفت با استرس ادراك شده تحصيلي نيز رابطه منفي و معناداري وجود دارد و حدودا 18 درصد از تغييرات استرس ادراك شده تحصيلي از روي جهت گيري اهداف پيشرفت قابل تبيين ميباشد.