بررسي تأثير روش تدريس كاوشگري در يادگيري درس علوم تجربي دانش آموزان دختر در مقطع ابتدايي

با توجه به اينكه كتابهاي علوم تغيير كرده اند و در چندين سال اخير بحث بر نحوه تدريس كتاب بوده و همواره تاكيد بر تدريس به روش فعال و نوين بوده است اينك بحث بر سر انواع روشهاي تدريس مي باشد تا روش تدريس از شيوه سنتي به شيوه فعال تبديل گردد. بسياري از كارشناسان معتقدند معلمين ايراني در مقايسه با معلمين بسياري از كشورهاي ديگر در كلاس درس انرژي زيادي مصرف مي كنند وبسيار زحمت مي كشند اما از نتايج كار خود چندان رضايت ندارند. اين كارشناسان اعتقاد دارند استفاده از شيوه هاي فعال تدريس نه تنها كار معلم را سخت تر نمي كند بلكه به دليل آن كه معلم در اين روشها نقش راهنما و تسهيل كننده دارد ،دركلاس درس احساس راحتي بيشتري خواهد كرد ،البته به شرطي كه با اين روشها آشنايي دقيق و كامل داشته باشد. يكي از اين روشهاي فعال روش تدريس كاوشگري است. فرآيند كاوشگري به فعاليتهايي كه طي آن دانش آموزان، دانش و درك خود را از ايده هاي علمي افزايش مي دهند و نيز به فهميدن راههايي كه دانشمندان دنياي طبيعي را مطالعه مي كنند، گفته مي شود. پژوهش حاضر مطالعه مروري است كه اطلاعات آن از روش كتابخانه اي از طريق بررسي تعداد بسيار زيادي مقاله، اينترنت، بهره گيري از نظر صاحب نظران و اساتيد و كتابهاي مرتبط در اين زمينه جمع آوري گرديده است. در اين پروژه سعي شده با توجه به همين نگاه به علوم تجربي ضمن بيان ديدگاههاي موثر در برنامه درسي ديدگاه كاوشگري به عنوان مهمترين ديدگاه در تدريس علوم تجربي مورد بررسي قرار گرفته و سپس رويكردهاي آموزشي به طور مختصر بيان شده و در پايان ضمن بررسي بعد تطبيق در آموزش مختصري در باره ارزشيابي با تكيه بر درس علوم تجربي بيان شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه بين روش تدريس كاوشگري و استفاده از آن در يادگيري درس علوم رابطه مستقيم و معناداري وجود دارد.