بررسي طول بهينه مسلح كننده ژئوگريد در ديوارهاي حائل تثبيت شده مكانيكي

يكي از مهمترين نوآوري هاي چند دهه اخير در مهندسي عمران، خاك مسلح است كه از تركيب خاك و يك سري اجزاي مسلح كننده بدست مي آيد. بر اين اساس نيروهاي رانشي در خاكريز به وسيله اصطكاك به عنصر تسليح منتقل شده و با نيروي كششي ايجاد شده در اين عناصر متعادل مي گردد. اين كار سبب مي شود كه با ازدياد مقاومت كششي، بتوان از شيب هايي با زاويه بيشتري استفاده كرد. معمولا از سازه هاي خاكي مسلح جهت افزايش پايداري و كاهش مخاطرات و خرابي ها و اعمال بار بيشتر به شيب استفاده مي شود. مساله اصلي در بحث طراحي خاك هاي مسلح كنترل تغيير شكل ها و جلوگيري از گسيختگي مي باشد. براي اين منظور روش هاي تجربي جهت كنترل تغيير شكل ها و گسيختگي سيستم خاك مسلح ارايه شده اند ولي وجود فرضيات ساده كننده در اين روابط و عدم اطمينان از آنها مهندسين را مجبور به طراحي هاي محافظه كارانه و در نتيجه غير اقتصادي مي كند. در اين مطالعه جهت بررسي دقيق سيستم خاك مسلح از روش المان محدود با حالت كرنش صفحه اي با استفاده از نرم افزار Plaxis2D، استفاده شد و با ايجاد تغييرات در طول و فاصله عمودي ژيوگريدها اثرات آن بر سيستم مورد بررسي قرار گرفت و در نهايت از بين نتايج حاصله بهترين طرح استخراج شد.