اصول و معيارهاي طراحي فضاهاي آموزشي با رويكرد پايداري

با توجه به جمعيت رو به رشد جهان و محدود بودن منابع، توجه به پايداري امري اجتناب ناپذير است. همچنين اهميت آموزش و پرورش كه تربيت كننده نسل آينده يك كشور است بر كسي پوشيده نيست. در كشور ايران اكثرفضاهاي آموزشي نه تنها پاسخگويي نيازهاي كاربران نيستند بلكه حتي قادر به تامين حداقل سرانه فضاها و ضوابط طراحي فضاهاي آموزشي نيز نيستند و در بسياري از موارد در فضايي با كاربري غير آموزشي (خانه هاي استيجاري) تاسيس مي گردند، لزا ساخت مدارس جديد يك ضرورت براي كشور است. با توجه به اهميت پايداري در قرن 21 و جمعيت جوان ايران، در اين مقاله به بررسي اصول و معيارهاي طراحي فضاهاي آموزشي با رويكرد پايداري پرداخته شده است. روش تحقيق انجام شده در اين پژوهش توصيفي است و با استفاده از مطالعات كتابخانه اي به تحليل محتواي متون پرداخته شده است. استفاده از نور طبيعي و تهويه مناسب، آسايش كاربران، و انعطاف پذيري فضاها از نتايج اين پژوهش مي باشد. همچنين با در نظر گرفتن اين موضوع كه شيوه هاي آموزش و پرورش و محتواي نظام آموزشي همواره در حال تغيير است. سعي شده از لحاظ پايداري شاخص هاي كه توانايي پاسخگويي به نيازهاي كاربران در طول زمان را دارد شناسايي شود و به عنوان ركن اصلي در فرآيند طراحي معماري به عنوان يك محصول پايدار گردد. در اين مقاله انعطاف پذيري فضاها به دليل تطبيق پذيري و قابليت چند عملكردي بودن به عنوان ركن اصلي انتخاب شده است. و اصول و مباني آن مورد بررسي قرار گرفته است.