بررسي تزيينات حسينيه –مدرسه سلطانيه شيراز(حسينيه مشير)

حسينيه مشير به دليل شاخص بودن پلان و ساختار معماري و همچنين تزيينات و كتيبه نگاري نفيس آن به شماره 910 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيد. تاريخ اتمام ساخت حسينيه مشير سال 1293 ق است و به نظر مي رسد در زمان رونق خود داراي اجزايي چون سردر ورودي، ورودي، هشتي، راهرو يا دالان سرپوشيده، كفشكن، اتاق گوشواره، ايوان، تالار يا شاهنشين، اتاق ها در دو طبقه، سفره خانه، مطبخ، صحن حياط، صفه دايره اي شكل و زيرزمين بود. تزيينات وابسته به معماري مانند آجركاري، كاشي كاري، حجاري، نقاشي روي چوب، گچ بري، و آينه كاري در آن اجرا شده است. مهمترين دليل انتخاب اين بنا براي ثبت در فهرست آثار ملي، كاشي نگاره و كتيبه ارزشمند آن است كه با توجه به تاريخ ساخت آن كه به احتمال زياد متعلق به سال 1310 ق است و در رديف اولين نقاشي هاي ديواري است كه در دوره هاي بعد منبع الهام نقاشان محلي و ترويج نقاشي قهوه خانه اي و گرايش هاي هنري مشابه آن در تهران و برخي از شهرستان هاي بزرگ بوده است. كاشي نگاره حسينيه مشير شامل نه مجلس است كه در دو رديف اجرا شده. بود رديف پاييني كه موضوعات آن دنيوي و زميني است مربوط به روز عاشوراست و رديف بالايي به موضوعات پس از مرگ اشاره دارد. بعد از فوت مشير و تغيير كاربري حسينيه به مدرسه در سال 1306 ق تغييراتي در اين عمارت به خصوص در اين بنا داده شده بود بعد از تعميرات اين بنا در اختيار آموزش و پرورش استان فارس قرار گرفت و از آن به عنوان دبيرستان استفاده شد ولي با اين وجود در مراسم خاص همچنان مراسم تعزيه در آن اجرا مي شد. تا آنكه در سال 1366 ش بر اثر حادثه آتش سوزي در اين بنا، اتاق هاي غربي ايوان، شمالي، و حياط تخريب شد. روش بكار رفته در اين پژوهش اسنادي و ميداني است. نتيجه حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه كتيبه ها و كاشي نگاره هاي حسينيه مدرسه مشير داراي مفاهيم مذهبي (اسماء الهي، وقايع كربلا و...... ) مي باشند.