ارائه چارچوب سنجش سطح طراحي كارفرما در تدارك پروژه هاي EPC و BOT متناظر با اصول و مباني اين پروژه ها

سرمايه گذاري در پروژه هاي زير بنايي به منظور ايجاد و توسعه ي خدمات عمومي، يكي از لازمه هاي رشد اقتصادي و تداوم آن در كشورها به شمار مي آيد. امروزه دولت ها براي توسعه پروژه هاي زيربنايي خود نيازمند استفاده از روش هاي مشاركت بخش خصوصي، مانند EPC و BOT مي باشند. از موارد مهم در واگذاري اين پروژه ها، مشخص و متناسب بودن الزامات و خواسته هاي كارفرمايي ( سطح طراحي) با مباني و مفاهيم روش انتخابي در اسناد مناقصه آن ها است. از جمله اشكالات اساسي اسناد مناقصه، سليقه اي و غير همسان بودن، كمبود و ابهام اطلاعات و يا ارايه اطلاعات متضاد و متناقض مي باشد كه نه تنها مفيد نيستند، بلكه با مباني و مفاهيم روش انتخابي همخواني ندارد. كيفيت و كفايت اسناد مناقصه مي تواند شرايط را براي پيمانكاران فراهم سازد تا با آگاهي كامل از خواسته هاي كارفرما و مسيوليت هاي خويش، پيشنهادي با كيفيت مناسب و قابل رقابت ارايه كرده و كارايي مورد انتظار از روش اجرايي پروژه را محقق سازند. هدف محقق در اين پژوهش، ارايه چارچوبي جهت تعريف حدود قابل قبول سطح طراحي ارايه شده توسط كارفرما در اسناد مناقصه پروژه هاي EPC و BOT مي باشد تا كارفرمايان بتواند در جهت تحقق اصول، مباني و مفاهيم روش انتخابي، اسناد مناقطه با كيفيت و كفايت لازم تهيه كرده و در مسير دستيابي به اهداف پروژه و موفقيت آن حركت نمايند.