بررسي تاثير تكنولوژي نانو مواد بر عملكرد روسازي هاي آسفالتي

بررسي خرابي هاي روسازي و راه هاي مقابله با آن يكي از نيازهاي مهمي است كه در صنعت راهسازي كشور احساس مي شود. بروز خرابي ها در روسازي نه تنها باعث كاهش عمر مفيد روسازي و ايمني استفاده كنندگان از راه مي شود بلكه باعث افزايش مخارج نگهداري و بهسازي روسازي و همچنين افزايش زمان سفر مي گردد. از طرفي، افزايش ترافيك و عدم توجه به فرسودگي راه هاي موجود در ايران قبل از پايان عمر مفيدشان، رشد راه هاي جديد الاحداث را بسيار كندتر كرده است. ساخت آسفالتي هوشمند با عمر مفيد بيشتر كه قادر به ترميم خود به خودي ترك هاي ايجاد شده در اثر بارهاي عبوري باشد، مستلزم شناخت جزء اصلي مخلوط آسفالتي يعني قير مي باشد. حساسيت حرارتي بالا و در نتيجه شيارشدگي آسفالت در اين دماها، كاهش الاستيسيته در دماهاي پايين و به تبع آن ترك خوردگي حرارتي آسفالت و در نهايت خواص ويسكوالاستيك قير كه سبب تغيير شكل دايم و برگشت ناپذير روسازي آسفالتي زير ترافيك سنگين مي باشد، از جمله ضعف هاي قيرها هستند. اگرچه استفاده از قيرهاي اصلاح شده در سال هاي اخير، خواص قير را به طور چشمگيري بهبود بخشيده است، اما كاربرد نانوذرات با درصدهاي كمتر و عملكرد بهتر براي راهي مقاوم در برابر عوامل محيطي با عمر مفيد بيشتر در نظر بسياري از مهندسان، آينده جديد را براي راه هاي با كيفيت و ايمني بالا رقم مي زند. در اين تحقيق به بررسي مطالعات صورت گرفته در زمينه كاربرد نانو مواد در روسازي هاي آسفالتي اشاره مي شود. نتايج مطالعات نشان مي دهد كه استفاده از نانو مواد در ساخت مخلوط هاي آسفالتي تا حد قابل توجهي قابليت سرويس دهي آنها را افزايش خواهد داد.