اصول ساختمان ها ي سبز و زيست محيط گرا

هر جزء طبيعت در ذات خود مشخصه و هويت، ساختار و فرم و همچنين موجوديت و هدف مختص به خود را داراست كه همگي به گونه اي وحدت مي انجامد و تضمين كننده تجسم فرمال آنهاست كه به صورت مستقيم با ساير فرم ها ارتباط مي يابند معماري سبز Green Architecture معماري پايدار Sustainable Architecture يك از گرايش ها و رويكردهاي نوين معماري است كه در سال هاي اخير مورد توجه عده زيادي از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است، با توجه به پيشرفت روزافزون شهرنشيني و افزايش بي رويه جمعيت و به تبعيت از آن تعدد وسايل نقليه و كاربرد بيش از حد انرژي هاي فسيل و آلودگي ناشي از آنها، روز به روز شاهد ناپايداري و معضلات زيست محيط در جوامع شهري امروز هستيم. به گونه اي كه در سال هاي اخير در پي ساخت و سازهاي بي رويه، بدون رعايت استانداردهاي لازم، محيط شهري به تدريج از شرايط طبيعي خارج شده و اثرات جبران ناپذيري بر طبيعت محدوده شهري وارد آمده است. در اين ميان بي توجهي در طراحي ساختمان و اجزاي آن، علاوه بر اثرات نامطلوب اقليمي و زيست محيط بر مشخصات بصري و منظر شهري نيز تاثيرگذار بوده است. بام سبز به عنوان يك از فن آوري هاي جديد در معماري و ساخت و ساز مي تواند به بهبود شرايط كمك شايان نمايد. بام سبز با فوايدي چون بهبود كيفيت هوا از طريق تصفيه ذرات گرد و غبار، كاهش درجه حرارت و افزايش رطوبت از طريق تبخير طبيعي، جمع آوري بخشي از بارش سالانه از طريق زهكشي، فراهم آوردن منظرهاي با صفا و زيبا، كاهش نياز به شيوه هاي مديريتي فاضلاب، صرفه جويي در مصرف انرژي گام برداشتن در جهت استفاده از انرژي هاي نو و كاهش هزينه هاي گرمايشي و سرمايشي، افزايش كارآيي ساختمان و طول عمر بام و به طور كلي همسو شدن با طبيعت، مي تواند به صورت يك راهكار اجرايي در ساختمان سازي لحاظ شود و در جهت استفاده از انرژي هاي پاك و توجه به محيط زيست و ساكنان آن در گستره زماني نامحدود به پايداري هرچه بيشتر معماري و شهرسازي بينجامد. اين معماري كه برخاسته از مفاهيم توسعه پايدار مي باشد، در پي سازگاري و هماهنگي با محيط زيست، يكي از نيازهاي اساسي بشر در جهان صنعتي كنوني است كه ناشي از نياز انسان امروز در مقابل پيامدهاي سوء جهان صنعتي و مصرفي عصر حاضر است. اصطلاح معماري پايدار يا معماري محيط زيستي به معماري حساس به مسايل پيچيده همزيستي طبيعت، انسان و مصنوعات اطلاق مي شود. با توجه به محدوديت هاي موجود در منابع طبيعي موجود در جهان، توجه به بهره گيري از طبيعت بر مبناي توسعه پايدار از اهميت بسياري برخوردار شده و بر اين اساس كه طبيعت، سرچشمه اي براي آموختن است تاكنون در زمينه هاي مختلف، از آن براي الهام گرفتن و ايده يابي استفاده شده و در اين مقاله نيز كاربرد ديگري براي طبيعت مطرح شده است.