بررسي آثار گناه، هويت، امنيت، و وجود در نمايشنامه «سرپرست» (CareTaker) اثر هارولد پينتر

عمل نمايش در اتاقي پر از زباله در يك خانه زيرزميني رخ ميدهد در اتاق هاي ديگر كارهاي زيادي انجام مي شوند( مرن 1982:21) گناه دروني فريادي براي هويت امنيت و وجود است در نمايشنامه سرايدار( CareTaker ) تمام اين شرايط با رابطه بين ديويس استون و ميك تعريف مي شوند حس گناه است با فقدان مقام هاي هويت تشديد مي يابد و به يك اندازه با تكيه بر اشيا فيزيكي مهمتر جلوه داده مي شود شايان ذكر است كه ما ازطريق موقعيت رسمي با شخص تنها اشنا نمي شويم اين امر بيانگر اين مطلب است كه آنها اشنا هستند و از همان ابتدا شناخته شده هستند حس گناه نه تناه به نفس دروني ديويس متعلق است بلكه جهان بيروني را نيز در بر مي گيرد و اخراج ديويس از بهشت نه تنها او را ازبهشت از جنبه هستي شناسانه بلكه از جنبه رواني ريشه كن شده ا ست ديويس خود قرباني بي گناهي نيست بلكه بيش از حد قرباني شده است و يكي از قربانيان سيستمي است كه به او اين نام را اعطا كرده اما او را وادار به استفاده از عنوان ديگر نموده است او با بي عدالتي با كشمكش و صداقت خود مبارزه مي كند اين مقاله درصدد تجزيه و تحليل احساس گناه امنيت هويت و وجود در نمايشنامه مشهور هارولد پينتر تحت عنوان سرايدار( i.e.Caretaker) ارايه شده است .