ارزيابي راديولوژيكي تاثير پلاسماي غني از پلاكت در درمان استئوآرتيريت ايجاد شده تجربي در مفصل زانوي خرگوش

مقدمه و هدف: استئوآرتيريت يك بيماري دژنراتيو بوده كه عموما با نشانه هايي همچون تخريب تدريجي مفصل، تشكيلاستئوفيت و كاهش فاصله مفصلي همراه است بطوريكه شايعترين و بيشترين نوع آرتيريت و علت اصلي ناتواني حركتي در افراد مسن در سراسر دنياست از طرفي پلاسماي غني از پلاكت به دليل خودي بودن و وجود تعداد زيادي فاكتورهاي رشد و ترميمي امروزه مورد توجه قرار گرفته است. بر اين اساس هدف از اين مطالعه ارزيابي راديولوژيكي توان ترميمي پلاسماي غني از پلاكت خودي در ترميم استئوارتريت مورد نوع مطالعه: تجربي حيوانات: سي قطعه خرگوش بالغ سفيد نيوزيلندي از هر دو جنس استفاده شد. روش كار: با قطع ليگامنت ضربدري قدامي در مفصل زانوي خرگوش استئوآرتريت ايجاد شد. در گروه پيشگيري بلافاصله بعد از جراحي و در گروه درمان هشت هفته بعد از جراحي يك دوز 0/5 ميلي ليتري پلاسماي غني از پلاكت در داخل مفصل گروه آزمايش تزريق شد. در گروه كنترل هيچ درماني صورت نگرفت و بررسي راديو گرافي با استفاده از سيستم بين المللي و معتبر 12 ، و 16 انجام گرفت. ، كلگرن ولارنس در هفته 8 نتايج: تجزيه تحليل بررسيهاي راديوگرافي نشان داد كه تغييرات شديد استئوآرتيريت را در هفته هشت بعد از جراحي ايجاد شده است. در گروه (درمان) كه پلاسماي غني از پلاكت دريافت نموده بود درجه خفيفي از علائم استئوآرتيريت مانند تحليل غضروفي ، استئوفيت، اسكلروز زير غضروفي را در مقايسه با گروه كنترل نشان داد در حالي كه در گروه كنترل اين تغييرات بسيار شديد بود . در گروه پيشگيري هيچ علائمي از استئوآرتيريت مشاهده نشد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست امده از اين پژوهش استفاده از پلاسماي غني از پلاكت خودي بدليل خودي بودن و همچنين وجود فاكتورهاي رشد و ترميمي زياد ان يك منبع ارزشمند و قابل اطمينان براي درمان استئوآرتيريت و همچنين پيشگيري از بروز استئوآرتريت مي باشد