مروري بر پژوهش هاي اپيدميولوژي بيماري زبان آبي در ايران

بيماري زبان آبي بيماري است كه از طرين كوليكوندس به نشخواركنندگان اهلي و وثي منتقل مي شود. ويروس زيان آبي صرف نظر از مرزهاي بين المللي مريخ پخش مي شود و اهميت زيادي براي تجارت بين المللي دام دارد. اين ويروس در ايران تا سال 1352 بجدا نشده بود هدف: مروري بر پژوهش هاي اپيدميولوژي بيماري زبان آبي در ايران روش: با استفاده از گوگل پژوهشگر مقالات كامل با چكيده پژوهش هاي اپيدميولوژي بيماري زبان آب در نقاط مختلف ايران از سال 1382 تا 1391 جمع آوري شد. داده هاي مكان و زمان پژوهش، گونه هاي ارزيلي شده، روش (هاي) جد مازي و شيوع موارد مرم مثبت با استفاده از نرم افزارExcel (نسخه 2010) تجزيه و تحليل شد نتيجه: پانزده پژوهش بيماري زبان آن در 11 استان از 31 استان ايران از جمله آذربايجان شرقي آذربايجان عمر يا ارحيل اصفهان، ايلام، چهارمحال و بخاري خوزستان ، فارس ، قم، كردستان و كرمان از سال 1382 تا 1391 مورد بررسي قرار گرفته است، علاوه بر اين باري از اين پژوهش ها در استان هاي مرزي غرب از جمله كردستان (6 از 15 پژوهشي) آذربايجان عربي (4 از 15 پژوهش)، خو زمستان (4 از 15 پژوهش) و ايلام 3 از 15 پژوهش) انجام شده است. اكثر پژوهش ها در گوسفند انجام شده است. ويروس زبان آبي با استفاده از روش هاي اليزاي رفاني (12 از 15 پژوهش)، PCR (چهار از 15 پژوهش) و AGID دو از 15 پژوهشي شناسايي شد. توزيع انتشار اين پژوهش ها در سال هاي مختلف يكان بت. بسياري از آنها در سال 1387 (5 از 15 پژوهش) و 1389 (3 از 15 پژوهش) بود. محدوده ثبوع يماري زبان آبي در نشخواركنندگان مرم مثبت گوسفند، بز، گاو و شر) از 0/84% تا 100 ٪ است. در مجموع اطلاعات كافي در مورد توزيع يماري زبان آبي در بسياري از استانهاي كشور و يا ديگر نشخواركنندگان اهلي و وثي در ايران موجود نيست. الگوري گسترش مريع يماري زبان آبي تو مل كوليكوندس و اهميت اقتصادي آن (كاهش عملكرد توليد گله و افزايش ميزان مةل جبن) پنجره جديدي را براي محققان ايراني براي بررسي اين بيماري باز نموده است.