ارتقا جايگاه سازماني زنان، چالش ها، راهكارها

در بسياري از كشورهاي جهان زنان مسئوليتهاي خطيري را به دوش گرفته اند به طوريكه يكي از معيارهاي توسعه يافتگي كشورها، ميزان اعتباري است كه زنان درآن كشور دارند. زنان نه تنها نقش به سزايي در تحقق توسعه اجتماعي وسياسي دارند بلكه به عنوان يك نيروي فعال و سازنده مي توانند بر سرعت فزاينده توسعه اقتصادي و تسريع عدالت اجتماعي بيفزايند. از همين روست كه مشاركت زنان در عرصه هاي مختلف و همتراز با مردان به يك ضرورت زمان حاضر تبديل شده است و نيل به حل معضلات اجتماعي را به حل اين مهم سوق داده است ولي متاسفانه در كشور ما، حاكميت مردسالارانه، تصوري كه زنان نسبت به ، تصور غالب نسبت توانايي مرد به زن مسئوليت هاي خانوادگي و خانه داري دارند و عدم خودباوري زنان باعث كمرنگ شدن آنها در عرصه هاي مديريتي شده است . شواهد موجود در ايران نشان مي دهد كه تبعيض جنسيتي در اشتغال و دستمزد همچنان گسترده است . بر اساس معيارهاي فرهنگي مردان نان آور خانه هستند و بسياري از مشاغل در اختيار مردان است . نگرش منفي مديران مافوق در جهت پذيرش زنان در پستهاي كليدي و مديريتي در عدم پذيرش زنان در اين حوزه، نقش بهسزايي دارد . هنگامي كه روسا به زنان از لحاظ كاري اطمينان ندارند و در مورد ، موفقيت زنان در سطوح سرپرستي و مديريتي پيش داوري ميكنند مسلماً ارتقاي شغلي زنان نيز با مشكل مواجه خواهد شد. وقتي نگرش عمومي نسبت به كار زنان بدين گونه است كه آنها فاقد قدرت اجرايي لازم هستند حتي اگر تخصص داشته باشند، هنگامي كه با ذكر نام زنان نقش هاي سنتي آنها به ذهن ميآيد، مسلماً در جايگاه آنها براي پذيرش شغل تأثيرگذار مي باشديكي ديگر از عوامل پيدايش توسعه قدرت مردان در جايگاههاي مديريتي، وجود نوعي مانع نامرئي به نام سقف شيشه اي است يعني به رغم حضور مؤثر بانوان در مقاطع تحصيلي عالي و احراز شايستگيهاي عمومي، متأ سفانه هنوز تعداد زناني كه توانسته اند در سطوح عالي مديريتي منصوب شوند، بسيار اندك است. در اين تسلط ديرينه مردان بر ساختارهاي اداري به مثابه مهمترين عامل در ايجاد سقف شيشه اي و نيز ساير عوامل مؤثر همانند زبان مردانه و به طور كلي حمايتهاي مردسالانه ناشي از امتداد فرهنگ چند صد ساله، از عوامل مؤثر بر توسعه قدرت مردان در سازمانها مدنظر قرار مي گيرد . روبرو مي شوند و از پيشرفت آنان در محيط هاي كاري جلوگيري مي شود. اين مقاله سعي برآن دارد كه به شناسايي عوامل مختلف موثر بر ناكامي زنان در رسيدن به سطوح عالي مديريتي پرداخته و راهكارهايي در جهت كاهش ويا حل اين معضل در جامعه داشته باشد