اثربخشي بازي درماني بر كاهش نشانه هاي اضطراب اجتماعي دانش آموزان پايه چهارم ابتدايي دختران شهرستان كياشهر

چكيده هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي بازي درماني بر كاهش نشانههاي اضطراب اجتماعي دانش آموزان شهرستان كياشهر بود. روش پژوهش از نوع آزمايشي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش آموزان دختر پايه چهارم شهرستان كياشهر بود كه در سال تحصيلي 96-1395 در شهرستان كياشهر مشغول به تحصيل بودند (N576=) ابتدا پرسشنامه اضطراب اجتماعي بر روي كليه دانش آموزان پايه چهرم ابتدايي اجرا شد و سپس تمامي دانش - آموزاني كه در اين پرسشنامه يك انحراف معيار بالاتر از ميانگين دريافت كردند(98 نفر نمرات بالاتر از ميانگين دريافت كردند) شناسايي شدند، در مرحله بعد با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده از بين آن دانش آموزان به تعداد 30 نفر انتخاب و در دو گروه 15 نفري آزمايش و كنترل جايگزين شدند. سپس گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 60 دقيقه اي تحت برنامه آموزشي بازي درماني قرار گرفته و هيچ درماني بر روي گروه كنترل انجام نشد. پس از گذشت 10 جلسه، مجددا پرسشنامهي مذكور، بر روي هر دو گروه اجرا شد داده هاي به دست آمده با استفاده از روش كوواريانس تك متغيري تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد بازي درماني در اضطراب اجتماعي (27 / 2 =4، 0 / 01>P) و مؤلفه هاي آن اجتناب ( 80 / 97=F 0 / 01>P) و هراس ( 13 / 13 = P < 0 / 01 ، F ) مؤثر است. از يافته هاي فوق مي توان نتيجه گرفت كه بازي درماني در كاهش نشانه هاي اضطراب اجتماعي دانش آموزان دختر پايه چهارم شهرستان كياشهر مؤثر است و مي تواند به عنوان يكي از روشهاي درماني در مراكز درماني و مدارس مورد استفاده قرار گيرد. واژه هاي كليدي بازي درماني، اضطراب اجتماعي مقدمه هراس اجتماعي كه به عنوان اختلال اضطراب اجتماعي شناخته مي شود، اختلال ناتوان كننده اي است كه بر زندگي بسياري از كودكان، نوجوانان و بزرگسالان تأثير مي گذارد. بر اساس راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني، فوبي اجتماعي توسط ترس مفرط، نامعقول، مشخص و مزمن از موقعيت هاي اجتماعي معين كه همواره باعث يك واكنش اضطرابي مي شود و به طور قابل توجه زندگي روزانه شخص را مختل مي كند، شناخته مي شود . ميزان شيوع فوبي اجتماعي دامنه اي بين 3 تا 13 درصد گزارش شده است (انجمن روانشناسي آمريكا، 2000) تازه ترين ارزيابي ها شيوع 12 / 1 درصد را در طول زندگي نشان ميدهند كسلرا، گوناقل 2 ، نلسون، هوگس ، اشلمنه، ويتچن ، كندلر، 2005 )كه البته، ميزان شيوع فوبي اجتماعي در بين جوانان و نوجوانان از 8 تا 18 درصد است(كسلرو همكاران ،2005). اضطراب اجتماعي ناشي از انتظار و وجود ارزيابي هاي شخصي در نتيجه ترس از شكست وانتقادهاي اجتماعي است. اين ترس مشخص از شكستهاي اجتماعي به طور پيچيده بر باورهاي فرد دربارهي خودش، ديگران و تواناييهايش در موقعيتهاي اجتماعي تأثير ميگذارد(سدرلاند،2013). بر اساس پنجمين ويرايش راهنماي تشخيصي و آماري اختلال هاي رواني، در اختلال اضطراب اجتماعي كودك از تعامل هاي اجتماعي و موقعيت هايي كه احتمال مورد بررسي قرار داده شده است، مي ترسد و يا مضطرب مي شود. اين موقعيت ها شامل، تعامل هاي اجتماعي مانند ملاقات كردن با افراد نا آشنا، موقعيت هايي كه ممكن است كودك در حال خوردن يا نوشيدن مورد مشاهده قرار گيرد يا جلوي ديگران اعمالي را انجام دهد، هستند