ارزيابي استحصال آب باران در ساختمان هاي مسكوني براي تامين نياز غير شرب ساكنين در نواحي گرم و خشك (مطالعه موردي استان كرمان)

امروزه در كشور ايران تامين آب يك مسئله بسيار مهم و حياتي مي باشد و از طرف ديگر اكثر شهرهاي ايران براي تامين آب شرب و غيرشرب با مشكل رو به رو هستند. با توجه به برنامه هاي دولت در تامين آب براي شهروندان، با جمع آوري آب هاي سطحي شهر براي مصارف غير شرب و آبياري امكان پذير مي باشد و كمكي در حل بحران تامين آب براي شهروندان مي باشد. سيستم سطوح آبگير پشت بام ساختمان هاي مسكوني بر اساس آمار بارندگي منطقه، درصد تامين نياز آب غير شرب ساكنين، مقدار مساحت استحصال آب باران و توجيحات اقتصادي سيستم، طراحي مي شوند و اين امر باعث مي شود تا كارايي اين نوع سيستم ها در شهرهاي افزايش بيابد. در اين سيستم، آب باران از طريق شيب سطح بام منازل مسكوني به طرف ناوداني يا چاهك هايي به سمت مخزن جمع آوري آب هدايت مي شوند، همچنين مازاد آب باران از مخزن سرريز شده و به سمت شبكه هاي فاضلابي هدايت و انتقال داده مي شوند. در اين مطالعه، آمار بارندگي روزانه استان كرمان از سال 1329 تا 1385 براي تحليل استفاده شده است. ابتدا براساس شرايط هيدرولوژيكي منطقه و اقتصادي اجرا، مخازن سطوح آبگير پشت بام ساختمان هاي مسكوني انتخاب مي شود. با مدل سازي در برنامه، عملكرد سيستم بر اساس حجم مخزن تعيين شده و سطح استحصال آب باران مورد مطالعه و ارزيابي قرار گرفته شده است. بر اساس نمودار و گراف هاي بدست آمده از مدل، اجرا و ساخت سيستم استحصال آب باران از پشت بام ساختمان هاي مسكوني در استان كرمان براي تامين نياز غير شرب ساكنين مورد بررسي قرار گرفته شده است