بررسي پارامترهاي اصلي فيزيكي و شيميائي در آب هاي زيرزميني (مطالعه موردي: آبخوان دشت اردبيل)

دشت اردبيل كه از شمال به ارتفاعات مرزي بين ايران و آذربايجان، از شرق به ارتفاعات تالش، از جنوب به آرپاچاي و از غرب به دامنه كوه سبلان ختم مي شود، داراي حوزه آبريزي معادل 853 كيلومترمربع مي باشد. ارتفاعاتي كه دشت وسيع اردبيل را احاطه نموده اند، ادامه چين خوردگي البرز بوده و رسوبات و آبرفت هاي قديمي بيشتر در حاشيه دشت گسترش دارند. از آنجا كه آبهاي زيرزميني جهت مقاصد مختلفي مورد استفاده قرار مي گيرند، آگاهي و اطلاع دقيق از كيفيت آنها، اهميت ويژه اي در تعيين مناسب بودن اين منابع مهم آبي جهت مصارف خاص خواهد داشت. در اين تحقيق، نتايج نمونه برداري از 72 چاه منتخب (شهري، روستائي و صنعتي) با پراكنش مناسب در سطح دشت در دو نوبت ترسالي و خشكسالي و نيز نتايج حاصل از آناليز نمونه آب هاي برداشت شده توسط سازمان آب منطقه اي به تعداد 142 نمونه، جمع بندي و پارامترهائي همچون هدايت الكتريكي (EC) ، مجموع املاح محلول در آب (TDS) ، يون كلر (Cl) ، يون بي كربنات (HCO3) و يون سولفات (SO4) مورد آناليز واقع گرديد. در نهايت با تحليل نتايج حاصله در محيط نرم افزار Arc-GIS ، نقشه پهنه بندي پارامترهاي مذكور تهيه و مقادير آنها همراه با موقعيت مكاني تك تك پارامترها به ويژه در مناطقي كه ميزان كمي آنها بيشتر از مقادير استاندارد و مجاز ارائه شده توسط سازمان هاي معتبر جهاني همچون WHO ، EPA ، EU و غيره مي باشد، به خوبي نمايش داده شد