بررسي شاخص اقليم و ويژگيهاي آن در امكان سنجي سد زيرزميني در جهت كاهش تبخير و استفاده از ظرفيت محدود آب در مناطق خشك و نيمه خشك (مطالعه موردي : حوضه آبخيز فين استان هرمزگان

آب، مهمترين جزء در سيماي عرصه هاي طبيعي و محور توسعه پايدار حوضه هاي آبخيز مي باشد. سهم دريافتي حوضه ها از نزولات جوي در مناطق خشك و نيمه خشك محدود است؛ و لذا همواره مديريت منابع آب به عنوان بخش مهمي از مديريت جامع حوضه هاي آبخيز مورد توجه قرار دارد. يكي از روشهاي نوين و مؤثر در مديريت منابع آب بخصوص در مناطق خشك و نيمه خشك كه با مشكل توزيع بارندگي به صورت فصلي و تبخير آبهاي سطحي و زيرسطحي مواجه هستند، احداث سدهاي زيرزميني مي باشد. هدف از احداث اين سدها، استحصال آب و كاهش تبخير آن به منظور تامين آب كشاورزي و شرب در مقياس كوچك براي ساكنين حوضه هاي آبخيز است. با وجود اينكه اين سدها مزاياي زيادي دارند احداث آنها در همه جا امكان پذير نيست و يا ضرورت ندارد. با توجه به شباهت اقليمي استان هرمزگان به اقليم نقاط پراكنش سدهاي زيرزميني در جهان و نظر به ضرورت ذخيره آب با توجه به پتانسيل بالاي تبخير و تعرق واقعي دراين منطقه، حوضه آبخيز فين كه به عنوان يكي از قطب هاي كشاورزي استان به شمار مي رود جهت انجام مطالعات امكان سنجي احداث سد زيرزميني انتخاب شد. روش انجام كار بر مبناي مطالعات كتابخانه اي بر داده هاي خام ايستگاههاي سينوپتيك و تبخيرسنجي و بررسي پارامترهاي اقليمي مؤثر مي باشد. در اين مطالعه، اقليم حوضه به روش دومارتن، حجم رواناب سالانه به روش جاستين و ميزان تبخير و تعرق واقعي حوضه به روش تورك تعيين گرديد. با توجه به بالاتر بودن پتانسيل تبخير و تعرق واقعي نسبت به ميانگين بارش ساليانه، نتيجه گيري شده است كه احداث سد زيرزميني از نظر اقليمي قابل توجيه بوده و پيشنهاد شده است كه با توجه به نتايج بدست آمده در اين مطالعه، ساير فاكتورهاي مهم و مؤثر در احداث اين نوع از سازه هاي مهار آبهاي زيرزميني در حوضه مورد مطالعه بررسي و درصورت تاييد آنها سد زيرزميني در مقياس كوچك در اين حوضه احداث شود.