مديريت آب با پهنه بندي نياز آبي گياهان مطالعه موردي : كشت گردو در استان تهران

ايران كشوري كوهستاني و داراي شرايط متنوع اقليمي مي باشد. وجود كمربندهاي پرفشار مجاور حاره سبب شده كه عليرغم شرايط مناسب دمايي، كشور ما با كمبود بارش و منابع آبهاي شيرين مواجه باشد، لذا عدم كفايت منابع آب از مهمترين معضلات كشاورزي ايران محسوب مي شود و ضرورت تعيين نياز آبي محصولات مختلف كشاورزي با توجه به افزايش جمعيت در ايران غير قابل اجتناب است. درخت گردو از جمله گياهاني است كه از نظر اقتصادي اهميت زيادي دارد. ايران با 88888 هكتار زير كشت پس از چين مقام دوم در جهان را دارا است و از نظر توليد محصول گردو پس از چين و آمريكا مقام سوم را به خود اختصاص داده است. استان تهران 5 درصد گردوي كشور را توليد مي كند و مقام ششم را در بين استانهاي ايران دارا است. لذا استان تهران به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب شده است. داده هاي مورد استفاده در اين تحقيق شامل نقشه هاي توپوگرافي رقومي 1:25000 ، داده هاي راداري ماهواره Aster ، نقشه هاي قابليت اراضي 1:250000 ، نقشه هاي بافت خاك 1:25000 ، نقشه هاي كاربري اراضي، داده هاي اقليمي و مشاهدات ميداني بوده است. روش تحقيق بر اساس جدول FAO كه براي نعيين مناطق مستعد كشاورزي تدوين گرديده، انجام شده است .پردازش داده ها با استفاده از تكنيك تركيب وزني (Weighted Sum Method) انجام شدهاست. نتايج اين تحقيق نشان داد كه در سطح استان تهران 962594,2 هكتار اراضي مستعد كشت گردو براساس جدول FAO وجود دارد ، اين در حالي است كه آمار سال 1388 وزارت جهاد كشاورزي، رقم 332500 هكتار زير كشت گردو را براي استان تهران اعلام نموده است. نقشه پهنه بندي نياز آبي ماهانه گردو در استان تهران بيانگر اين است كه در ماه مهر بخش هاي شمالي شهرستان دماوند نيازي به آبياري ندارند و قلمرو عدم نياز آبي در ماه آبان گسترش مي يابد و شهرستان شميرانات، بخشهاي شمالي كرج و ساوجبلاغ را نيز فرا مي گيرد. از ماه آذر تا فروردين تنها بخش هاي مركزي و جنوبي شهرستان ورامين نياز به آبياري دارند كه اين نياز آبي در ماه ارديبهشت و خرداد افزايش مي يابد و بيشتر بخش هاي مركزي و جنوبي استان تهران را در بر مي گيرد.