آسيب شناسي اجتماعي مجرد زيستي )از ديدگاه اسلام و علوم اجتماعي

جايگزيني رفاه طلبي و آسايش به جاي سعادت طلبي و آرامش، جامعه را به اين سمت سوق داده است كه مساله مجرد زيستي در سالهاي گذشته به عنوان يك فرهنگ مدرن و به تبع تغيير سبك زندگي رواج پيدا كرد و درحال تبديل شدن به يك فرهنگ عمومي در جوامع شرقي و اسلامي است درحالي كه با تغيير نگرش افراد، تجرد زيستي به عنوان يك ارزش و ازدواج به عنوان يك ضد ارزش تبديل خواهد شد. تحقيق پيشرو مجرد زيستي را به عنوان يك پديده نوظهور مورد بررسي قرار داده كه در بعد اجتماعي جامعه را با مشكلات فرهنگي و جمعيتي مواجه خواهد كرد. اين پژوهش به منظور بررسي ارتباط برخي از آسيبهاي اجتماعي و زندگي مجردي صورت گرفته كه به تبيين آسيبها از ديدگاه دين اسلام و علوم اجتماعي ميپردازد. بنابر مطالعات انجام شده مجرد زيستي عامل و منشاء آسيب هاي متعددي اجتماعي است كه مواردي همچون گسترش ارتباطات دختر و پسر، ضعف عفت عمومي، افزايش ازدواج هاي غيرقانوني و خانه هاي مجردي، ضعف امنيت اجتماعي، كاهش جمعيت و عدم پيشرفت اجتماعي با گسترش مجرد زيستي ارتباط محسوسي دارد. بنابر اين از جمله اقدامات موثر در كنترل افزايش سن ازدواج و تجرد زيستي علاوه بر مشوق هاي مختلف اقتصادي ايجاد زيرساخت هاي مورد نياز فرهنگ سازي تغيير نگرش و تبيين ديدگاه دين اسلام است.