بررسي روند تغييرات آنيون كلر در خاك شور و سديمي از طريق مطالعه ستون خاك

استان كرمان با وسعتي بالغ بر 185675 كيلومتر مربع داراي اقاليم متنوع بوده كه بيشتر در اقليم خشك و بياباني قرار دارد. نزولات جوي كم و ارتفاع بارندگي سالانه در كرمان حدود 140 ميلي متر مي باشد، در حالي كه متوسط تبخير سالانه به مراتب بيش از اين مقدار است. يكي از مشكلات عمده اراضي اين منطقه شوري و سديمي بودن خاك است كه در نتيجه عواملي نظير برداشت بي رويه از آب هاي زيرزميني و روش هاي ناصحيح آبياري، اين خاك ها گسترش يافته اند. لذا با توجه به سطح قابل توجه خاك هاي شور و سديمي استان و لزوم اصلاح آنها، تحقيق حاضر به بررسي نقش مواد اصلاح كننده مختلف بر روند اصلاح يك خاك شور و سديمي مي پردازد. در اين تحقيق آزمايش اصلاحخاك شور و سديمي، با استفاده از ستون خاك در قالب طرح كاملاً تصادفي با پنج تيمار و سه تكرار و ده مرحله آب شويي انجام گرفت. تيمارهاي آزمايشي در اين طرح شامل: شاهد، گچ، گوگرد، گوگرد+تيوباسيلوس و اسيد سولفوريك بودند كه پس از تهيه ستون هاي خاك و اعمال تيمارهاي مورد نظر، ستون هاي خاك تحت آبشويي قرار گرفتند. و در طول مدت آزمايش، تغييرات زماني خصوصيات زهاب خروجي اندازه گيري شد. با توجه به اين كه كلر يكي از آنيون هاي مهمي است كه در خاك هاي مناطق خشك و نيمه خشك داراي اهميت مي باشد و به عنوان آنيون همراه با سديم به ويژه در خاكهاي مناطق خشك به مقدار قابل توجهي يافت مي شود، روند تغييرات آن در اين تحقيق مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در مراحل اوليه آبشويي تيمار گوگرد+تيوباسيلوس، در خروج كلر از ستون خاك موفق تر بوده است و پس از تيمار گوگرد+تيوباسيلوس به ترتيب تيمارهاي شاهد و گوگرد در خروج كلر از ستون خاك مطلوب تر از بقيه عمل كرده اند و با تكرار آبشويي، غلظت كلر موجود در زه آب به تدريج كاهش يافته است.