ارائه يك روش منطقي براي ارزيابي جريان زيست محيطي در رودخانه ها

رودخانه، نوار باريكي از يك حوضه آبخيز است كه بصورت بستري براي حيات اجتماعي بشر و نيز زيستگاهي براي حيات آبزيان و موجودات وابسته شكل يافته است. در قرن حاضر، حفاظت سيستم حياتي رودخانه از اهداف اصلي ساماندهي رودخانه ها در توسعه پايدار منابع آب بشمار ميآيد. در نظام بهره برداري سنتي و موجود، رودخانهها از جنبه هاي مختلف مورد تهاجم قرار گرفتهاند. سيماي طبيعي رودخانه ها در اثر تداوم افزايشي برداشت آب )احداث سدهاي مخزني، توسعه حقابه ها و برداشت هاي غيرمجاز( شدت فزاينده آلودگي) تخليه نخاله، آشغال، پسابها و فاضلابها( و تجاوز به حريم رودخانه، ناهنجار گرديده است. تداوم مديريت سنتي صنعت آب با اصرار بر اولويت بخشي به حل مشكلات اجتماعي جاري ) به بهانه توسعه شهري، صنعتي،كشاورزي و كارآفريني( بازتابي جز روند فزاينده مرگ سيستم حياتي رودخانهها را براي نسل آينده به ارمغان نخواهد داشت. تامين ظرفيت طبيعي جريان رودخانه با هندسه هيدروليكي مناسب از جنبه هاي مختلف، نظير : تداوم حيات آبزيان و موجودات وابسته، بهسازي ظرفيت پالايش طبيعي رودخانه و كنترل آلايندههاي ورودي، ضروري ميباشد. درياچه ها، تالاب ها و رودخانه ها ثروت هاي ملي و خدادادي ميباشد كه حفاظت آنها از وظايف ملي و انساني ميباشد هر گونه دخل و تصرف در هر يك از اين منابع خدادادي باعث ايجاد مشكلاتي زيست محيطي، مادي و اقتصادي و . . . ميشود. در اين مقاله روشهاي برآورد حداقل شدت جريان زيست محيطي در يك سيستم رودخانه كه شرايط حياتي استاندارد محيط زيست رودخانه حفظ ميشود، ارائه شده است.