اثر بخشي آموزش ارتباط بدون خشونت با رويكرد واقعيت درماني بر ميزان پرخاشگري مردان مراجعه كننده به اورژانس اجتماعي شهر فسا

هدف از اين پژوهش اثر بخشي آموزش ارتباط بدون خشونت با رويكرد واقعيت درماني بر ميزان پرخاشگري مردان مراجعه كننده به اورژانس اجتماعي شهر فسا بود. پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي(پيش آزمون - پس آزمون) و با گروه كنترل و پيگيري يك ماهه با گمراش تصادفي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه مردان پرخاشگر مراجعه كننده به اورژانس اجتماعي شهر فسا در 5 ماهه اول سال 97 مي باشد كه به روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي تعداد 30 مرد متاهل كه ميزان پرخاشگري آنان نسبت به ساير مراجعه كنندگان بالاتر بودند انتخاب شدند و به طور تصادفي ساده در دو گروه 15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه كنترل تقسيم شدند. و پرسشنامه مقياس خشم باليني(ويليام اي، اسنل و همكاران؛ ترجمه رهافر، (1387 را تكميل كردند. پس از آن توانمندسازي مبتني بر نظريه انتخاب در 6 جلسه ي2 ساعته، هفته اي يك جلسه براي گروه آزمايش به اجرا درآمد و براي گروه كنترل هيچ مداخله اي اجرا نشد. يافته هاي پژوهش با كمك نرم افزار Spss21 و آزمون تحليل كوواريانس براي آزمون فرضيه ها و كنترل اثر پيش آزمون براي تعيين اثر بخشي درمان استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه ميتوان نتيجه گرفت واقعيت درماني بر ارتباط بدون خشونت موثر بوده است.

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of non-violence communication training with a reality-based approach to aggression in men referred to the social emergency department of Fasa. The present study is a quasi-experimental (pre-test-post-test) and one-month control and follow-up with randomized random sampling. The statistical population of this study included all aggressive men who referred to the social emergency department of Fasa in the first 3 months of the first year of 5500. A randomized multistage sampling method was used to select 51 married men whose aggression was higher than other females. They were randomly divided into two groups of 53 experimental and 53 control group. an‎d Clinical Anger Scale Questionnaire (William E., Snell et al., Translated by Rafafer, 3118). After that, empowerment based on the theory of choice in 6 sessions of 3 hours, a weekly session was conducted for the experimental group and no intervention was performed for the control group. The findings were analyzed using SPSS35 software and the covariance analysis test to test the hypotheses and control the effect of pre-test to determine the efficacy of the treatment. The findings of the research showed that it can be concluded that the reality of treatment has been effective on non-violence communication.