بررسي اثربخشي آموزش برنامه فرزندپروري مثبت به مادران درگير ناپايداري ازدواج بر عزت نفس، استقلال عاطفي و رابطه مادر كودك دانش آموزان ابتدايي شهر اصفهان

investigate the effectiveness of teaching positive parenting program to mothers involved in marital instability on self-esteem, emotional independence, and mother-child relationship among primary school students in Isfahan

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش برنامه فرزندپروري مثبت به مادران درگير ناپايداري ازدواج بر عزت نفس، استقلال عاطفي و رابطه مادر-كودك دانش آموزان ابتدايي شهر اصفهان بود. پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه آزمايشي با طرح پيشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه مادران درگير ناپايداري ازدواج بودند كه در 2 ماه اول سال 1397 به مراكز مشاوره و روان درماني اداره بهزيستي شهر اصفهان مراجعه نموده بودند. نمونه مورد مطالعه اين پژوهش را 30 نفر از مادران و دانش آموزان ابتدايي تشكيل مي دادند كه به صورت دردسترس از ميان كليه مادران مراجعه كننده به مراكز مشاوره بهزيستي اصفهان و دانش آموزان ابتدايي آن ها انتخاب شدند و به صورت تصادفي به دو گروه 15 نفره (گروه كنترل15 نفر و گروه آزمايش 15 نفر) گمارده شدند و تحت آموزش برنامه فرزندپروري مثبت ساندرز (2008)، كه در قالب 8 جلسه يك و نيم ساعته و هفته اي يك بار برگزار مي شد، قرار گرفتند. جمعآوري دادهها بر اساس پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (1965)، پرسشنامه استقلال عاطفي اتسنبرگ و سيلوربرگ (1986) و پرسشنامه رابطه مادر- كودك پيانتا (1994)، انجام گرفت. نتايج تحليل كوواريانس تك متغيره نشان داد كه آموزش برنامه فرزندپروري مثبت به مادران درگير ناپايداري ازدواج بر عزت نفس و استقلال عاطفي، تاثير معناداري داشته است .(P> 0/05) همچنين نتايج تحليل كوواريانس چند متغيره براي خرده مقياسهاي متغير رابطه مادر- كودك نشان داد كه تفاوت مشاهده شده بين ميانگين نمرات مولفه هاي نزديكي و تعارض در مرحله پس آزمون معنادار بوده است .(P> 0/05) از اين رو به نظر مي رسد برنامه فرزندپروري مثبت روش مناسبي جهت تاثير بر ابعاد روانشناختي دانش آموزان و والدين محسوب مي شود.

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of teaching positive parenting program to mothers involved in marital instability on self-esteem, emotional independence, and mother-child relationship among primary school students in Isfahan. The present study was a semi-experimental study with pre-test-posttest design with control group. The statistical population of this study included all mothers who were involved in marital instability and who were referred to counseling and psychotherapy centers of Isfahan Welfare Organization in the first two months of 1397. The study sample consisted of 30 mothers and elementary students who were randomly selected from all mothers referring to Isfahan welfare counseling centers and their primary school students. They were randomly divided into two groups of 15 The control group was 15 and the experimental group was 15 persons. They were trained under the guidance of Saunders Positive Parenting Program (2008), which was held in 8 sessions one and a half hours and once a week. Data were collected based on Rosenberg self-esteem questionnaire (1965), Attsenberg and Silverberg (1986) and Independent-emotional independence inventory questionnaire (Paternal mother-child relationship, 1994). The covariance analysis results of this study showed that the education of positive parenting program to mothers involved in marital instability had a significant effect on self-esteem, emotional independence and maternal-child relationship and its dimensions except dependence (P <0.05). It is concluded that positive parenting program is a good way to influence the psychological aspects of students and parents