بررسي كيفيت زندگي و رابطه والد-فرزند در بين مصروعين بالغ

روابط والدفرزند- خصوصا در دوران كودكي اثر عميق و پايداري بر روابط بعدي و ساخت رواني كودك برجاي مي گذارد. با توجه به گستردگي اختلال صرع و تاثيرات نابهنجار آن بر زندگي مبتلايان و با توجه به اينكه تاكنون پژوهشي در اين زمينه صورت نگرفته است، اين مطالعه در راستاي بررسي كيفيت زندگي و رابطه والد-فرزند در بين مصروعين بالغ انجام پذيرفت. اين مطالعه از نوع توصيفي- همبستگي و با روش آماري تحليل مسير است. 110 فرد مبتلا به صرع،متاهل و داراي فرزند، پرسشنامه كيفيت زندگي (QOLIE-31-P) و پرسش نامه رابطه والد-فرزند را تكميل نمودند. طبق تحليل آماري بين كيفيت زندگي وخرده مقياس تعارض با فرزند (p=-0/26)، و بين رابطه مثبت با فرزند و خرده مقياس هاي تعارض با فرزند (p=0/26) و رابطه مثبت با فرزند و وابستگي به فرزند (p=-0 /32) رابطه معنادار وجود دارد. افزايش نگرش درباره روابط والد-فرزند هم به فرد مصروع و هم به فرزندان ايشان و نيز بهبود مهارت هاي ارتباطي به مصروعين پيشنهاد مي گردد.