لزوم تدوين رويكردهاي جديد حقوقي و مقررات بهره مندي از آب با توجه به خصوصيات حوضه هاي آبريز

no title, no abstract

خشكسالي، بحران آب، بي آبي و كم آبي واژههاي آشنا براي هر ايراني و با قدمتي به طول تاريخ كشور ايران است. در سال- هاي اخير به دليل مواردي همچون تغيير اقليم، مصرف بي رويه آب و خشكسالي هاي پي در پي اين واژه ها از پر تكرارترين كلمات مورد استفاده در رسانه هاي جمعي و يكايك افراد جامعه بوده و احتمالاً خواهد بود. كميابي و سخت يابي مايع حيات منجر شده است تا هر روز بر ارزش آب افزوده شود. بدين لحاظ افراد بهره مند از اين نعمت در تلاش خواهند بود با حداكثر توان در حفظ آن بكوشند. حال اگر اين بهره مندي به صورت جمعي باشد، لزوم وجود قوانين و مقررات مرتبط با آن براي بهره مندي عادلانه و نيز جلوگيري از اختلافات و درگيريها امري عقلاني است. ايران به دليل داشتن حوضه هاي آبريز مختلف كه از نظر ميزان رواناب و آبخوان داراي خصوصيات متفاوتي بوده، در اين زمينه داراي شرايط ويژهاي است. اگر چه قوانين و مقررات غيررسمي و عرفي قدمتي بسيار طولاني داشته و در مقاطعي از تاريخي مورد حمايت كامل حكومتها بوده است، امّا عمر قوانين مدني در ايران به دهه هاي اول قرن جاري برميگردد. مرور اين قوانين بيانگر نوعي نگاه يكسان به موضوع آب در سراسر كشور ايران، بدون در نظر گرفتن شرايط ويژه هر حوضه آبريز است. كشمكش هاي مرتبط با آب در سالهاي اخير در تعدادي از استانها، لزوم تدوين رويكردهاي جديد حقوقي و مقررات بهره مندي از آب با توجه خصوصيات هر حوضه آبريز را مورد تاكيد قرار مي دهد. پژوهش حاضر با بررسي آينده گرايانه سعي بر مهم جلوه دادن موضوع و لزوم توجه به آن در ميان مسئولان را دارد.