بررﺳﯽ وﺿﻌﯿﺖ زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺷﺮق درﯾﺎﭼﻪ اروﻣﯿﻪ و ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺑﺎر آﻟﻮدﮔﯽ

ﺣﻮﺿﻪ آﺑﺮﯾﺰ اﺳـﺘﺎن آذرﺑﺎﯾﺠـﺎن ﺷـﺮﻗﯽ و ﺑﺰرﮔﺘـﺮﯾﻦ ﺣﻮﺿـﻪ آﺑﺮﯾـﺰ ﺷـﺮق درﯾﺎﭼﻪ اروﻣﯿﻪ داراي اﻫﻤﯿﺖ ﻓﺮاواﻧﯽ از ﻧﻈﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در ﻫﻤﯿﻦ راﺳﺘﺎ ﻃﺮﺣﯽ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺑﺎر آﻟﻮدﮔﯽ ﺣﻮﺿﻪ و ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻓﯿﺰﯾﻮﮔﺮاﻓﯽ ﺣﻮﺿﻪ در روﻧﺪ آﻟﻮدﮔﯽ اﺟﺮا ﮔﺮدﯾﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ از اﺟﺮاي ﻃـﺮح ﻧﺸـﺎن داد ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ از ﻓﺎﮐﺘﻮرﻫﺎي اﻟﻮدﮔﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﺨﺘﯽ ﮐﻞ، ﺳـﻮﻟﻔﺎت، ﻧﯿﺘﺮﯾـﺖ ، آﻣﻮﻧﯿـﻮم، ﮐـﺎدﻣﯿﻮم، ﻧﯿﮑـﻞ ، ﻣـﺲ و ﺳـﺮب ﻣﻘﺎدﯾﺮي ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻣﺠﺎز اﺳﺘﺎﻧﺪارد را دارا ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺣﻮﺿﻪ از ﻧﻈﺮ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻓﯿﺰﯾﻮﮔﺮاﻓﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ 4 ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺗﻘﺴـﯿﻢ ﻣـﯽ ﮔﺮدد. ﻧﻮاﺣﯽ ﯾﮏ و دو ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از ﻧﻈﺮ ﺗﺮاﮐﻢ ﻫﯿﺪروﻟﻮژﯾﮑﯽ ﺗﻮان ﺧﻮد ﭘﺎﻻﯾﯽ وﺳﺎﯾﺮ ﻣﺸﺨﺼـﻪ ﻫـﺎي ﮐﺎﻟﺒـﺪي ﺷـﺮاﯾﻂ ﻣﺴﺎﻋﺪي دارﻧﺪ، اﻣﺎ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮدن ﻣﻨﻄﻘﻪ و ﺻﻌﺐ اﻟﻌﺒﻮر ﺑﻮدن اﯾﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ اﻣﮑﺎن ﻫﺮ ﻧﻮع ﺗﻮﺳـﻌﻪ اﯾـﯽ در آن ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺤﺪود ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺳﻮم ﻣﻨﻄﻘﻪ وﺳﯿﻌﯽ از ﺣﻮﺿﻪ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﮔﺮدد ﮐﻪ داراي ﺷﺮاﯾﻂ ﮐﺎﻟﺒﺪي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣـﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﺧﻮد ﭘﺎﻻﯾﯽ در اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ در ﺣﺪ ﻻزم ﺻـﻮرت ﻣـﯽ ﮔﯿـﺮد . ﻧﺎﺣﯿـﻪ ﭼﻬـﺎرم)اﻃﺮاف درﯾﺎﭼـﻪ اروﻣﯿـﻪ( ﺑـﺎ ﺗـﺮاﮐﻢ ﻫﯿﺪروﻟﻮژﯾﮑﯽ ﺿﻌﯿﻒ و اراﺿﯽ ﺷﺒﻪ ﺑﺎﻃﻼﻗﯽ داراي ﺗﻮان ﺧﻮد ﭘﺎﻻﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻮده و زﻣﺎن ﻣﺎﻧﺪﮔﺎري آﻟﻮدﮔﯽ در آن زﯾﺎد اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺷﺪت از ورود آﻻﯾﻨﺪه ﻫﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورد