بهبود روابط زوجي زنان متاهل با استفاده از آموزش گروهي متمركز بر پذيرش و تعهد

Enhancing marital relationship of married women using group based acceptance and commitment training

خانواده، يكي از نهادهاي اصلي در جامعه است. اساس شكلگيري و رشد خانواده، تقويت زندگي خانوادگي و ثبات و دوام آن به نوع نگرش، طرز تعامل و ارتباط زوجين بستگي دارد. بر همين اساس مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش گروهي متمركز بر پذيرش و تعهد بر كاهش تعارضات زناشويي و افزايش سازگاري و نهايتا بهبود روابط زوجي زنان متاهل انجام شد روش اين ×پژوهش نيمه×آزمايشي پيش آزمون ؛ پس آزمون با گروه گواه و جامعه آماري آن زنان متاهل مراجعه كننده به سراي محله دبستان و مجيديه در منطقه 7 تهران در بازهي زماني فروردين و ارديبهشت 1396 است. پس از جمع آوري پرسشنامه ها و در بررسي ابتدايي (مصاحبه) 30 زن متاهل به عنوان زنان داراي تعارضات و ناسازگاري با توجه به ملاك هاي ورود به پژوهش؛ با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي 15 زن در گروه آزمايش و 15 زن در گروه گواه كاربندي شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تعارضات زناشويي تجديد نظر شده MCQ-R و مقياس سازگاري زناشويي اسپاينر بود. گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه اي تحت آموزش گروهي متمركز بر پذيرش و تعهد قرار گرفت و گروه گواه هيچ نوع آموزشي را در اين مدت دريافت نكرد؛ پس از پايان اين دوره، هر دو گروه مجددا به پرسشنامه هاي تعارضات و سازگاري زناشويي پاسخ دادند. تجزيه و تحليل دادهها در دو بخش آمار توصيفي و استنباطي انجام شد. نتايج آزمون كواريانس و تحليل هاي توصيفي نشان داد آموزش گروهي متمركز بر پذيرش و تعهد در كاهش تعارضات زناشوييF=71/6 و P<0/01و افزايش سازگاري F=23( و )P< 0/01 به طور معني دار موثر بوده است. يافته ها نشانگر اين است كه اين رويكرد آموزشي درماني مي تواند موجب فراگيري راهكارهاي موثر بر مديريت هيجانات و احساسات منفي، افزايش انعطاف پذيري و نهايتا بهبود روابط زوجي گردد.

Family is one of the most important social entities. The foundation of family formation, its stability and growth depends on the couples’ attitude, interaction and communication styles. Base on this line, the current study was carried out to determine effectiveness of the group based acceptance and commitment therapy in reducing marital conflicts, increasing adjustment and consequently improving marital relationship of the married women. The Method of this research was a semi trial study (‘pre-test’, ‘post – test’ with a control group) and study population consisted of married women who attended to one of the community centers in Tehran, within a time periods of April to May 2017. The research instruments were Revised Marital Conflict Questionnaire (MCQ-R) and Dyadic Adjustment Scale developed by Spanier. Both descriptive and inferential statics were used to analyze the data. The outcome of the covariance matrix showed that group based acceptance and commitment focused training had statistically significant impact on reducing marital conflict (P<0/01 & F=71/6) and increasing marital adjustment (P< 0/01 & F=23) scores. The finding indicates that this Psycho-educational approach can lead to learning effective strategies for managing the negative emotions and increasing flexibility resulting in enhancement of the couple’s marital relationship.