تناسب درون مايه اي بين حروف مقطّعه و سوره هاي قرآن

در ميان همه ي كتاب هاي آسماني، قرآن كريم به عنوان معجزه اي جاويدان به گونه ي مرواريدي درخشان خودنمايي مي كند. وجوه اعجاز اين كتاب آسماني متعدّد است كه از جمله مي توان به وجود حروف مقطّعه در سرآغاز برخي سوره هاي آن اشاره كرد كه در خصوص اين حروف و معاني و شأن نزول آن ها نظرات گوناگون ارائه شده است. اين حروف قرآني از نظر تعداد حروف، مكّي و مدني بودن، نقطه دار و بي نقطه بودن و ساير ويژگي ها متفاوتند. ولي اگر به حروف مقطّعه مشترك در سرآغاز سوره ها تأمّل كنيم درخواهيم يافت كه ميان اين حروف آغازين و درون مايه و مضمون آيات در بطن سوره هاي مختلف ويژگي هاي مشترك وجود دارد، مثلا سوره هايي كه با (الم) آغاز مي شوند داراي محتوايي همسان هستند؛ چنان كه بين حروف مقطّعه و مضامين درون سوره ها نيز تناسب معنوي و مفهومي وجود دارد، و گاه ميان سوره هايي كه با حروف مقطّعه مختلف شروع مي شوند كه با اجتماع هم تشكيل حروف مقطّعه اي جديد مي دهند نيز اشتراك يا تقارب درون مايه اي مشاهده مي شود و اين حروف مركّب نيز معنايي جديد را در سوره مي آفرينند مانند (المص) كه از (الم) و (ص) تركيب يافته است .اين مقاله در صدد است با بررسي سوره هاي آغاز شده با حروف مقطّعه، تناسب و پيوند معنايي و درون مايه اي ميان آن ها و حروف مقطّعه صدر آن ها را ارائه دهد، و اين مهم در منهج تحليلي -توصيفي به انجام خواهد رسيد