پيوند والديني و بهزيستي مدرسه نوجوانان: نقش تعديلكنندگي جنسيت

Relationship between Parental Bonding and School Well-Being of Adolescents: The Moderating Role of Gender

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه پيوند پدرانه و مادرانه (مراقبت و بيشحفاظتي) و بهزيستي مدرسه در نوجوانان و نيز بررسي همين رابطه با توجه به نقش تعديل كنندگي جنسيت بود. مشاركت كنندگان شامل 474 نفر بودند كه از ميان دانش آموزان كلاس هاي دهم و يازدهم دبيرستان هاي شيراز به روش تصادفي خوشه اي چندمرحلهاي انتخاب شدند و ابزار پيوند والديني و پرسشنامه بهزيستي مدرسه را در كلاسهاي عادي خود تكميل كردند. پايايي و روايي ابزارهاي پژوهش با استفاده از روش آلفاي كرونباخ و تحليل عامل تاييدي احراز گرديد. پس از استفاده از روش تحليل مدلي يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرمافزار AMOS يافته ها نشان دادند كه بين پيوند والديني و بهزيستي مدرسه فرزندان رابطه معنيدار وجود دارد، اما اثر مراقبت پدر بر بهزيستي مدرسه پسران به صورت مثبت و معنيدار، و اثر بيش حفاظتي مادر بر بهزيستي مدرسه دختران به صورت منفي و معنيدار بود. به عبارت ديگر، جنسيت فرزندان نقش تعديلكننده در رابطه بين پيوند والديني و بهزيستي فرزندان داشت. بر اساس يافته هاي اين پژوهش ميتوان نتيجه گرفت كه افزايش مراقبت پدر در پسران و كاهش بيش حفاظتي مادر در دختران موجبات افزايش بهزيستي مدرسه فرزندان را فراهم ميآورد.

The aim of the study was to examine the relationship between paternal and maternal bonding (care and overprotection) and adolescents’ school well-being, and also to study this relationship with a moderation role of gender. Participants consisted of 474 students that were selected among tenth and eleventh grades of Shiraz high school students using random multi-stage sampling. They completed parental bonding instrument (Parker, Tupling, & Brown, 1979), and school well-being questionnaire (Konu & Lintonen, 2006) in their regular classes. Reliability and validity of research tools using Cronbach’s alpha and confirmatory factor analysis were established. After using structural equation modeling method applying AMOS software, the findings showed that there was a significant relationship between parental bonding and children’s school well-being. The paternal care effect on boys’ school well-being was positive and statistically significant, and maternal overprotection effect on girls’ school well-being was negative and statistically significant. In the other words, the gender of children had a moderating role in the relationship between parental bonding and children’s school-well-being. According to the findings of this study, it can be concluded that increasing paternal care in boys and reducing maternal overprotection in girls can enhance children’s school well-being