سرمايه ي فكري و اعتلاي آن در سازمان

يكي از عوامل مهم در الگوي رقابتي شركت ها استفاده و تربيت نيروهاي متخصص، استفاده از دانش و تكنولوژي روز درصنعت مي باشد، لذا عامل تبديل منابع به حداكثر ارزش همان حلقه ارزش آفرين در سازمان هاست. ادبيات حسابداري اين مفهوم را به عنوان سرمايه فكري مي شناسد. در اين مقاله برانيم تا تعاريف و مفاهيم مطرح در خصوص سرمايه فكري رابيان نموده و مدل ها و الگوهاي اندازه گيري را عنوان نماييم. و با ويژگي ها، عناصر و طبقه بندي و اهداف سرمايه فكري آشنامي شويم. سرمايه فكري دارايي است كه توانايي سازمان را براي ايجاد ثروت اندازه گيري مي كند. اين دارايي ماهيت عيني و فيزيكي ندارد و يك دارايي نامشهود است كه از طريق به كارگيري دارايي هاي مرتبط با منابع انساني، عملكرد سازماني وروابط خارج از سازمان به دست آمده است. همه اين ويژگي ها باعث ايجاد ارزش به دست آمده مي شود به دليل اينكه يك پديده كاملا داخلي است، قابليت خريد و فروش ندارد. يك راه مناسب براي شناخت كافي از وضعيت سرمايه فكري،تقويت، افشا و گزارش آن در گزارش هاي سالانه است. گزارش سرمايه فكري ميزان افزايش در ارزش آينده شركت و نيز قابليت رقابتي بودن شركت در يك اقتصاد دانشي را نشان مي دهد. نتايج آزمون فرضيه ها نشان داد،با درنظر گرفتن متغيرهاي كنترلي(اندازه شركت، اهرم، تمركزمالكيت، سودآوري، فرصت هاي رشد، عمرشركت)،يكسان بودن مديرعامل و رييس هيات مديره و درصد اعضاي غير موظف رابطه معناداري با ميزان افشاي سرمايه فكري دارند و بين تعداد مديران و وجودبخش حسابرسي داخلي با ميزان افشاي سرمايه فكري رابطه معناداري وجود ندارد. اكنون سوالي كه در اين جا مطرح است اين است كه سرمايه فكري چيست و علت تمركز سازمان ها براي شناسايي و اندازه گيري آن به چه علت است اندازه گيري و افشاي صحيح سرمايه هاي فكري مديران و ذينفعان را نسبت هدايت سازمان موفق مي نمايد. سرمايه هاي فكري و اعتلاي آن در سازمان مي تواند خلق ارزش را در راستاي استراتژي هاي رقابتي شركت قرار داده و مزيت رقابتي خاص را براي سازمان ها و ارگان ها فراهم مي آورد