تبيين علّي ابرازگري هيجاني بر اساس الگوهاي ارتباطي خانواده: نقص واسطه اي خودشفت ورزي

A Causal Explanation of Emotional Expressiveness based on the Family Communication Patterns: The Mediating Role of self-compassion

تبيين علي ابرازگري هيجاني بر اساس الگوهاي ارتباطي خانواده با واسطه گري خودشفقت ورزي دانش آموزان هدف اين پژوهش بود. بدين منظور تعداد 504 دانش آموز دبيرستاني261دختر و 243 پسر) شهر شيراز با روش نمونه برداري خوشه اي تصادفي چندمرحله اي انتخاب شدند و پرسشنامه تجديدنظرشده الگوهاي ارتباطي خانواده فيتزپاتريك و ريچي، 1994 پرسشنامه ابرازگري هيجاني كينگ و امونز، 1990 و پرسشنامه خودشفقت ورزي (نف، 2003 را تكميل كردند. پايايي و روايي ابزارها بررسي شد و مطلوب بود. نتايج تحليل مسير با استفاده از نرم افزار AMOS نشان داد كه مدل پيشنهادي با داده هاي اين پژوهش برازش مناسب دارد. يافته ها نشان داد كه جهت گيري گفت و شنود خانواده به طور مستقيم ابرازگري هيجاني مثبت را افزايش ميدهد و علاوه بر اين به طور غيرمستقيم و با افزايش خودشفقت ورزي به كاهش ابرازگري هيجاني منفي منجر ميگردد. جهت گيري همنوايي داراي نقش دوگانه مثبت و منفي است، بدين صورت كه از يك طرف به طور مستقيم به افزايش ابرازگري هيجاني مثبت مي انجامد و از طرف ديگر به طور غيرمستقيم و با كاهش خودشفقت ورزي ابرازگيري هيجاني منفي را افزايش ميدهد. در مجموع، نتايج اين پژوهش بر نقش مثبت الگوي ارتباطي گفت و شنود خانواده براي افزايش ابرازگري هيجاني مثبت و كاهش ابرازگري هيجاني منفي از راه افزايش خودشفقت ورزي تاكيد دارد.

The purpose of this research was the causal explanation of emotional expressiveness based on the family communication patterns with the mediating role of students' self-compassion. For this purpose, 504 high school students (184 girls and 176 boys) were selected from Shiraz high schools using multi-stage random cluster sampling. The participants completed the Revised Family Communication Patterns Questionnaire (Fitzpatrick & Ritchie, 1994), Emotional Expressiveness Questionnaire (King & Emmons, 1990) and self-compassion Questionnaire (Neff, 2011). The reliability and validity of all instruments were verified. The results of path analysis indicated that the model had a good fit to the data. Also, the findings suggested that family pattern of conversation was a direct positive predictor for positive emotional expressiveness. Family pattern of conversation also had a negative effect on negative emotional expressiveness indirectly by increasing self-compassion. Family pattern of conformity had a duel role (positive and negative). It means, it increases positive emotional expressiveness directly but increases negative emotional expressiveness indirectly by decresing self-compassion. In sum, the results insist on the role of family pattern of conversation in increasing positive emotional expressiveness, and decreasing negative emotional expressiveness by mediation of self-compassion