بررسي بحران آب (چالش ها و راهكارها) و لزوم بهره وري آب

no title, no abstract

اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي - تحليلي، با استناد به آمارها و داده هاي عيني و در چارچوب نظريه واقع گرايي، به دنبال بررسي بحران آب و لزوم بهره وري آب كشاورزي مي پردازد. امروزه دسترسي به منابع آب،مخصوصا آب شيرين از مسائل بسيار مهم در مورد بيشتر كشورها از جمله كشور عزيزمان ايران مي باشد.بحران آب در گذشته به علت جمعيت كم به اندازه زمان حال محسوس نبود ولي با افزايش چشمگير جمعيت كره زمين و بهره برداري بي رويه از منابع محيط زيست براي تامين نيازهاي اقتصادي تأثير خود را بر محيط زيست و از جمله منابع آب بر جاي گذاشته است. منابع آب به عنوان يك موضوع با اهميت در صحنه سياست داخلي كشورها به ويژه در مناطق خشك و كم آب جهان نظير خاورميانه از ديرباز مطرح بوده و همچنان اهميت خود را حفظ كرده است . متاسفانه در زمينه طرحهاي توسعه منابع آب و لزوم بكارگيري تكنيك هاي علمي تصميم گيري در انتخاب مناسب ترين و اقتصادي ترين گزينه جهت شروع عمليات اجرايي براي هر پروژه، تحقيقات كاملي صورت نگرفته است . در فرايند طرحهاي توسعه منابع آب، كشاورزان به عنوان سرمايه گذار محسوب مي شوند و اگر گزينه اي نامناسب براي شروع عمليات اجرائي انتخاب شود، ممكن است عواقب منفي ناشي از اجراي آن بيشتر از آثار مثبت آن بوده و مشكلات اجتماعي و سياسي فراواني در مناطق محل اجراي اين طرحها به وجود آورد. كارشناسان امور آب پيش بيني مي كنند در آيندهاي نه چندان دور تنش ها، درگيري هاي ملي، منطقه اي و بين المللي بر سر مسئله آب بيشتر خواهد شد و از آنجا كه همگان به آب شيرين و پاك نياز دارند، دور از ذهن نخواهد بود كه جنگ هاي آينده جهان بر سر منابع آب صورت گيرد . در 05 سال گذشته 73 مورد خشونت بين كشورها بر سر آب گزارش شده است كه همه آنها به جز 3 مورد مربوط به منطقه خاورميانه مي باشد . چنان كه طبق اعلام مطالعات سازمان ملل متحد كمبود آب،بحراني حاد در سراسر خاورميانه ميباشد . بحراني كه تنها از طريق اعمال برنامه ريزي هاي كلان و واقع بينانه و مبتني بر تعاملات بين المللي و با استفاده از تمامي امكانات و ظرفيت ها قابل كنترل خواهد بود . اين مقاله با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و اسنادي به مطالعه وضعيت و ابعاد بحران آب در كشور عزيزمان و چالشها و راهكارهاي حل اين مسئله پرداخته است . با توجه به نتايچ بدست آمده آنچه ضروري مي نمايد، ايجاد يك برنامه و اقدام جهاني به منظور تضمين دسترسي به آب سالم براي همه جهانيان است . همچنين تدوين سياستهاي ملي و منطقهاي و افزايش كمكهاي بين المللي و مشاركت هاي مردمي به كشورهاي درحال توسعه و توسعه نيافته به ويژه در منطقه خاورميانه كه با معضل كم آبي مواجه اند، در كنار اين برنامه جهاني جهت حل اين معضل بسيار موثر خواهد بود