نقش احساس تنهايي و تحمل ناكامي در پيش بيني بهزيستي روان شناختي سالمندان

The Role of Loneliness and Frustration Tolerance in Prediction of Psychological Wellbeing of Elderly

اغلب سالمندان تمايل دارند كه سالهاي آخر عمر خود را در خانه خود سپري نمايند، ولي شرايط زندگي امروزه، آنان را به سمت زندگي در خانه هاي سالمندان سوق مي دهد. اين در حالي است كه اغلب مطالعات بر حساس بودن، احساس تنهايي و كيفيت پايين زندگي در خانه هاي سالمندان در مقايسه با كيفيت زندگي و سلامت روانشناختي در سالمندان مقيم جامعه حكايت دارد. لذا هدف پژوهش حاضر پيش بيني بهزيستي روانشناختي بر اساس احساس تنهايي و تحمل ناكامي در سالمندان شهر رشت است. پژوهش حاضر، توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعهي آماري اين پژوهش كليه سالمندان شهر رشت در سال 1397 مي باشد كه از اين بين 300 سالمند به صورت در د سترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از فرم كوتاه مقياس بهزيستي روان شناختي ريف (1989)، مقياس احساس تنهايي (1386) و مقياس تحمل ناكامي (2005) استفاده شده است سپس دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS-24 واكاوي شدند. دادههاي پژوهش با روشهاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تجزيه و تحليل شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه احساس تنهايي و تحمل ناكامي با بهزيستي روانشناختي رابطه معناداري دارند .(P> 0/01) ضرايب بتاي متغيرهاي پيش بين نشان داد كه احساس تنهايي و تحمل ناكامي قابليت پيش بيني معنادار متغير ملاك يعني، بهزي ستي روان شناختي را دارند P> 0/05 همچنين نتايج بد ست آمده ن شان داد كه اح ساس تنهايي و تحمل ناكامي به مقدار قابل توجهي از واريانس بهزيستي روانشناختي را پيش بيني مي كنند. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه هر چقدر ميزان احساس تنهايي كاهش و تحمل ناكامي افزايش پيدا كند، به مقدار قابل توجهي بهزيستي روانشناختي در سالمندان افزايش پيدا مي كند.

Most elderly people tend to spend their last years of their life at home, but today’s living circumstance lead them to living in nursing homes. Most studies have shown sensitivity, loneliness and low quality of life of elderly in nursing homes compared to the quality of life and the mental health of the elderly living in the community. Therefore, the purpose of this study is to predicted psychological Wellbeing based on loneliness and frustration tolerance in the elderly in Rasht. The present study is descriptive and correlational. The statistical population of this research is all elderly people of Rasht in 1397. Among them, 300 elderly people were selected by convenient sampling method. To collect data, Psychological Wellbeing Ryf Questionnaire (1989), perceived loneliness (2007) and frustration discomfort scale (2005) are used. Then data were analyzed by SPSS-24 software. Data were analyzed by using Pearson correlation coefficient and multiple regression analysis. The results of this study showed the significant relationship between loneliness and frustration tolerance with psychological Wellbeing (P <0.01). The beta coefficients of the predictive variables showed that loneliness and frustration tolerance can predict criterion variable, namely, psychological Wellbeing (P <0.05). The results also indicated that loneliness and frustration tolerance predict a significant amount of psychological Wellbeing variance. The results of the research exhibit that, as the degree of loneliness decreases and frustration tolerance increases, psychological Wellbeing of elderly increase significantly.