بررسي راندمان انتقال و توزيع آب و ارائه راهكارهايي جهت كاهش تلفات آب در شبكه آبياري شمال شرق اهواز

no title, no abstract

بهره برداري از منابع آب با ايجاد سدهاي مخزني و يا چاه هاي عميق امكان پذير است ولي اين امر با صرف هزينه هاي سنگين ريالي صورت مي گيرد به طور كلي يكي از بهترين روش هاي مديريت آب هاي شيرين، ايجاد راهكار هايي براي كاهش تلفات و افزايش بهره وري آب مي باشد. در اين تحقيق كه بر روي شبكه آبياري شهرستان باوي در استان خوزستان با 21000هكتار و 138 كيلومتر طول كانال هاي شبكه كه شامل كانال هاي انتقال و توزيع بتني درجا از نوع ذوزنقه ايي و پيش ساخت مي باشد به ارزيابي راندمان انتقال و توزيع و هدر رفت آب از اين كانال ها به صورت صحرايي انجام گرفت. در ابتدا 34 بازه كه مشخص كننده وضعيت شبكه بوده انتخاب شد. اندازه گيري هاي افت دبي به روش ورودي و خروجي صورت گرفت. تمام اندازه گيري هاي روي بازه هاي منتخب از كانال ها در فصل زمستان توسط مولينه با سه بار تكرار انجام گرديد. با استفاده از اندازه گيري هاي مستقيم، محاسبه افت دبي در واحد طول كانال و راندمان انتقال و توزيع منطقه برآوردشد، كه نتيجه آن راندمان كانال هاي انتقال 86 در صد و متوسط تلفات نشت 69 ليتر بر ثانيه در كيلومتر برآورد شد. براي كانال هاي توزيع درجا راندمان 89 درصد و تلفات نشت 48 ليتر بر ثانيه در كيلومتر بوده و براي كانال هاي پيش ساخت راندمان 88 درصد و نشت 12 ليتر بر ثانيه در يك كيلو متر برآورد گرديد. راندمان كل شبكه آبياري باوي 87 درصد و نشت متوسط شبكه 43 ليتر بر ثانيه در كيلومتر مي باشد. از مهمترين علل تلفات هدر رفت آب از كانال هاي شبكه شهرستان باوي، شكستگي، ترك بتون كانال ها و درز هاي انتقباض بوده است از ديگر عوامل تلفات نشت، رسوب و علف هاي هرز مي باشد و در كانالت ها تنها علت تلفات آب نشت از درزهاي انقباض بوده است.|