نقش تشخيصي باورهاي فراشناختي و خودكارآمدي در پيش بيني دانشجويان سيگاري و غيرسيگاري

no title, no abstract

هدف از پژوهش حاضر نقش تشخيصي خودكارآمدي و باورهاي فراشناختي در دانشجويان سيگاري و غيرسيگاري دانشگاه محقق اردبيلي در سال تحصيلي 97-96 بود. طرح پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلي بود كه از بين آن ها تعداد 120 نفر (60 نفر از دانشجويان سيگاري و 60 نفر از دانشجويان غيرسيگاري) به روش نمونه گيري هدفمند (گلوله برفي) به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس به فرم كوتاه باورهاي فراشناختي ولز، خودكارآمدي شرر و پرسشنامه استاندارد الگوي مصرف دخانيات پاسخ دادند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل تابع تشخيصي استفاده شد. نتايج تحليل نشان داد كه با كمك متغيرهاي فوق مي توان سيگاري بودن دانشجويان را تبيين كرد. تابع حاصل 0.13 درصد از واريانس تفاوت ميان گروه ها را تبيين مي كند. اين تابع 50 درصد افراد گروه را به درستي به گروه هاي خود منتسب مي كند. يافته هاي اين پژوهش بيانگر آن بود كه بر اساس خودكارآمدي و باورهاي فراشناختي مي توان عضويت افراد در دو گروه را پيش بيني كرد. پيشنهاد مي گردد برنامه ريزان حوزه سلامت، مداخلات جامعي را به منظور بهبود عوامل فردي و محيطي موثر در مصرف دخانيات طراحي و اجرا نمايند تا بتوانند مصرف سيگار و قليان را كاهش دهند.