ارزﯾﺎﺑﯽ رﯾﺴﮏ ﺑﻮمﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭼﺎرﭼﻮﺑﯽ ﺑﺮاي ارزﯾﺎﺑﯽﻫﺎي اﺛﺮات ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﺎ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪﻫﺎي ﻣﺼﺒﯽ و ﺳﺎﺣﻠﯽ

ارزﯾﺎﺑﯽ رﯾﺴﮏ ﺑﻮمﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﯾﮏ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ اﺣﺘﻤﺎل ﯾﮏ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﻀﺮ ﺑﺮ ﯾﮏ ﻣﻮﺟﻮد ﯾﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪاي از ﻣﻮﺟﻮدات در زﻣﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺒﺪﯾﻞ )از ﻗﺒﯿﻞ ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻗﻠﯿﻤﯽ، درﻣﻌﺮضﻗﺮاﮔﯿﺮي ﯾﮏ ﻣﺎده ﺧﺎرج از ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﺑﻮم-ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ، اﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﯿﻤﺎريزا، ﯾﺎ ﺑﺮﺧﯽ از دﯾﮕﺮ واردﮐﻨﻨﺪهﻫﺎي ﺑﺎﻟﻘﻮه اﺳﺘﺮس( ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺳﺎﻣﺎﻧﻪﻫﺎي ﻣﺼﺒﯽ و ﺳﺎﺣﻠﯽ در ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ﺑﯿﻦ ﺧﺸﮑﯽ، آب ﺷﯿﺮﯾﻦ و اﻗﯿﺎﻧﻮسﻫﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﯽﯾﺎﺑﻨﺪ. در ﮐﺸﻮر ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﻨﻮع روشﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﺗﻮﺳﻂ ارزﯾﺎﺑﺎن ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺘﯽ ـ ﮐﻪ اﻟﺰاﻣﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﮐﺎرﺑﺮد ﯾﮏ روش از ﺳﻮي ﺳﺎزﻣﺎن ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺖ وﺟﻮد ﻧﺪاردـ روﯾﻪ ﻣﺸﺨﺺ و ﻣﻌﯿﺎر واﺣﺪي ﺟﻬﺖ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ارزﯾﺎﺑﯽِ ﺻﻮرتﮔﺮﻓﺘﻪ اراﯾﻪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. ارزﯾﺎﺑﯽ رﯾﺴﮏ ﯾﮏ اﺑﺰار ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﻋﻤﻠﯽ اﺳﺖ ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺗﻼش ﻋﻠﻤﯽ ﻣﺤﺾ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺣﺘﺴﺎب ارزﯾﺎﺑﯽ رﯾﺴﮏ ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺘﯽ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺑﺨﺸﯽ از ارزﯾﺎﺑﯽ اﺛﺮات ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺘﯽ، در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ارﺗﺒﺎﻃﺎت، ﺿﻌﻒﻫﺎ و ﻗﻮتﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﺑﯿﻦ ارزﯾﺎﺑﯽ رﯾﺴﮏ و ارزﯾﺎﺑﯽ اﺛﺮات ﺑﺎ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪﻫﺎي ﻣﺼﺒﯽ و ﺳﺎﺣﻠﯽ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ اﻣﮑﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻨﻄﻘﯽ از ارزﯾﺎﺑﯽ رﯾﺴﮏ ﺑﻮمﺷﻨﺎﺧﺘﯽ در روﯾﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢﺳﺎزي ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮدد. ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻧﮕﺮاﻧﯽ راﺟﻊﺑﻪ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ارزﯾﺎﺑﯽ رﯾﺴﮏ ﺑﻮمﺷﻨﺎﺧﺘﯽ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺲﺧﻮر و ﻣﺸﺎوره ﮐﺎﻓﯽ ﺣﯿﻦ ﮐﻤﯽﺳﺎزي اﺛﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﻧﺸﻮد. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻓﻘﺪان ﻓﻨﻮن و ﺗﺨﺼﺺ ﻣﻨﺎﺳﺐ در ﺗﻄﺒﯿﻖ و ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪﮐﺮدن ﻧﻈﺎمﻫﺎي اﻧﻀﺒﺎﺗﯽ ﻣﺘﻨﻮع درﮔﯿﺮ در ﯾﮏ ارزﯾﺎﺑﯽ اﺛﺮات ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺘﯽ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮآﻣﺪ اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺳﻨﺠﺸﯽ دﻗﯿﻖﺗﺮ ﺑﺮ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﮐﺎرﺑﺮد ﭼﺎرﭼﻮب ERA در روﯾﻪIEM ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ.