ارايه مدلي براي پيش بيني سپرده هاي بانكي به روش پويايي شناسي سيستم

فاقد عنوان و چكيده لاتين

جذب سپرده هاي بانكي يكي از روش هاي جمع آوري منابع مالي است كه در برگيرنده بخش مهمي از سياست هاي مديريتي بانك ها مي باشد. بيشتر بانك ها در جذب سپرده هاي بيشتر با يكديگر رقابت دارند.در سيستم بانكي، تاثير عواملي همچون: متغيرهاي كلان اقتصادي بر سپرده هاي بانكي، پيش بيني سپرده هاي بانكي را به يك امري ضروري بدل مي كند. در اين تحقيق كه از لحاظ هدف، كاربردي و روش آن در رده توصيفي مي باشد سعي بر آن بوده است تا با استفاده از روش پويايي شناسي سيستم كه مبتني بر تحليل رفتار و تحليل حساسيت مي باشد، مدلي براي پيش بيني سپرده هاي بانكي ارايه شود تا بانك ها بتوانند با استفاده از اين مدل در تجهيز منابع(سپرده ها) هوشمندانه عمل كنند. لذا با مطالعه رفتار هر يك از متغيرهاي مدل با استفاده از نمودارهاي علي- حلقوي (CLD) و نمودار جريان-انباشت و در نهايت با كمك نرم افزار ونسيم ساختاري جهت تحليل و شبيه سازي نتايج حاصل از تصميمات مختلف اين حوزه در قالب سناريوهاي گوناگون انجام گرفته است . در اين تحقيق با توجه به موضوع از روش هاي كتابخانه اي و ميداني براي گردآوري داده ها استفاده شده است. تحقيق حاضر براي دوره زماني (1399-1388) براي كل بانك هاي ايراني(دولتي-خصوصي) انجام شده است. نمونه آماري در نظر گرفته شده در اين تحقيق 24 نفر از مديران، روساي شعب و معاونين بانك ها و اساتيد مجرب و متخصص صرفا براي مصاحبه در نظر گرفته شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه روند سپرده گذاري در شش سال آينده سير صعودي داشته و برترين سناريو براي افزايش سپرده گذاري و حجم سپرده در آينده ارتقاء نرخ بازپرداخت تسهيلات مي باشد.