آسيب شناسي عوامل اجتماعي سكونت در سراي دانشجويي (مورد مطالعه: دانشجويان دانشگاه فرهنگيان اصفهان)

no title, no abstract

هدف از پژوهش حاضر، آسيب شناسي سراهاي دانشجويي دانشگاه هاي فرهنگيان شهر اصفهان است. روش پژوهش از جهت هدف كاربردي و روش گردآوري داده ها توصيفي و پيمايشي با روش مقطعي بود. جامعه آماري مورد نظر دانشجويي دختر شهر اصفهان در سال تحصيلي 98-1397 بالغ بر 700 نفر بودند كه با استفاده از نمونه گيري تصادفي، تعداد 245 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود. پايايي با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ در بعد فرصت 0.85 و در بعد تهديد0.74 محاسبه گرديد. نتايج حاكي از آن است كه در قسمت مربوط به بعد فرصتهاي اجتماعي ميانگين گويه در سرا نماز جماعت به طور مرتب برگزار ميشود و گويه زندگي در سرا باعث شده بيشتر رعايت حال ديگران را بكنم و گويه زندگي در سرا مرا مسئوليت پذير تر كرده است به ترتيب رتبه اول تا سوم را به خود اختصاص داده است. همچنين فرصت هاي ناشي از زندگي خوابگاهي بيشتر از تهديدهاي آن است. به علاوه نتايج نشان داد كه بين نمرات فرصت ها و تهديدهاي اجتماعي در خوابگاه دانشجويي بر حسب مدت اقامت خوابگاه، مسافت منزل تا خوابگاه، مذهب، رشته تحصيلي، نوع محل زندگي، تحصيلات پدر و مادر، شغل پدر و مادر و ميزان درآمد تفاوت معني دار وجود ندارد.