ارزيابي چرخه حيات ابزاري براي رسيدن به توسعه پايدار در كشاورزي

سياست افزايش توليد در بخش كشاورزي بدون توجه به حجم و نوع مصرف كودها، سموم شيميايي و استفاده از منابع تجديد ناپذير گوناگون براي توسعه كشاورزي ايران نگراني هاي قابل تامل را موجب شده است. درصورتي كه يكي از اركان توسعه پايدار، حفظ منابع طبيعي و محيط زيست است. طبق برآوردهاي انجام گرفته 20 درصد از اثر گلخانه اي به فعاليت هاي كشاورزي مربوط است. بررسي تاثيرات محيط زيستي سامانه هاي توليد سبب دستيابي به اهداف توسعه پايدار مي شود. اثرات محيط زيستي فعاليت هاي كشاورزي به وسيله روش هاي مختلفي ارزيابي ميشود كه هريك داراي اهداف خاص خود مي باشند كه بر اساس روش هاي كاربردي، اهداف و شاخص هاي به كاررفته براي كمي سازي و قابليت تغييرپذيري زماني و مكاني متفاوت است. ارزيابي چرخه حيات يك روش مناسب براي ارزيابي همه اثرات محيط زيستي مربوط به يك محصول، فرآيند يا فعاليت است كه با شناسايي، كمي سازي و ارزيابي منابع مصرف شده، انتشارات و پسماندهاي آزادشده به محيط زيست ارزيابي جامعي را ارايه مي دهد. ارزيابي چرخه حيات با جايگزين هاي مناسب براي يك فرايند يا سيستم توليدي سبب پايداري اكوسيستم ها و توسعه توليد پايدار محصولات كشاورزي در راستاي ارتقاي قابليت بازيابي در اكوسيستم ها مي شود. ارزيابي چرخه حيات يكي از رهيافت هاي استاندارد در برآورد اثرات محيط زيستي در جهان است. موفقيت اين رهيافت درزمينه هاي مختلف مانند صنعت و خدمات و... سبب شده است كه به كارگيري آن درزمينه ي كشاورزي و توليد غذا نيز بيش ازپيش توسعه يابد. در اين راستا، با توجه به اهميت آب و نهاده هاي توليد و همچنين ضرورت اكوسيستم هاي پايدار در ايران و توجه به اصل حفاظت محيط زيست، به كارگيري اين رهيافت مي تواند به نظام مديريتي اين منابع كمك نمايد.