ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺟﺎﻣﻊ ﻣﻨﺎﺑﻊ آب در ﻧﻮاﺣﯽ ﺧﺸﮏ و ﮐﻢ آب ﮐﺸﻮر ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻮردي دﺷﺖ ﺟﻨﻮب ﻏﺮﺑﯽ ﺗﻬﺮان

در ﭘﻬﻨﻪ ﮔﺴﺘﺮده اي از ﻧﻮاﺣﯽ ﺧﺸﮏ اﯾﺮان ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﺗﺎﻣﯿﻦ آب، ذﺧﺎﯾﺮ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ اﺳﺖ. ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺪودﯾﺖ اﯾﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ و رﺷﺪ ﺷﺘﺎﺑﺎن ﺑﺨﺸﻬﺎي اﻗﺘﺼﺎدي و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻘﺎﺿﺎ را ﺑﺪﻧﺒﺎل دارد، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ آب در اﯾﻦ ﻧﻮاﺣﯽ اﻫﻤﯿﺖ وﯾﮋه اي ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداري ﻣﺎزاد اداﻣﻪ ﯾﺎﺑﺪ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﮐﻤﯽ و ﮐﯿﻔﯽ ذﺧﺎﺋﺮ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ روﺑﺮو ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻮد، ﺑﻠﮑﻪ اﻣﮑﺎن ﺗﺎﻣﯿﻦ آب ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﺑﺨﺸﻬﺎي اﻗﺘﺼﺎدي و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﺣﯿﺎت اﯾﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﺎ ﺑﺤﺮان روﺑﺮو ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﻣﻨﺒﻊ ﺣﯿﺎﺗﯽ در ﺣﺎﻟﺖ ذﺧﯿﺮه در درون زﻣﯿﻦ )ﻣﻨﺎﺑﻊ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ( ﻣﺴﺘﻠﺰم اﻋﻤﺎل ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺻﺤﯿﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺪم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي و اﻋﻤﺎل ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺻﺤﯿﺢ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎي ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺟﺒﺮاﻧﯽ از ﻗﺒﯿﻞ اﻓﺖ ﺷﺪﯾﺪ ﺳﻄﺢ آﺑﻬﺎي زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ، ﺧﺸﮏ ﺷﺪن ﺑﺴﯿﺎري از ﭼﺎﻫﻬﺎ، ﭘﯿﺸﺮوي ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎي آب ﺷﻮر و ﺷﻮر ﺷﺪن آﺑﺨﻮاﻧﻬﺎ، ﻧﺸﺴﺖ زﻣﯿﻦ و ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت اﻧﺘﻘﺎل آب و اﻧﺮژي و ... ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﯽ از ﻋﺪم وﺟﻮد ﻧﮕﺮﺷﯽ ﺟﺎﻣﻊ، ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ آب ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﺸﮑﻼت ﻓﻮق اﻟﺬﮐﺮ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎي آب و ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ آن ﺑﺎ ﺗﺄﻣﯿﻦ آب را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ راﻫﮑﺎر ﻣﺆﺛﺮ ﺗﻠﻘﯽ ﻧﻤﻮد.