بررسي اثر تنش شوري بر خصوصيات لاين هاي موتانت طارم محلي در مرحله جوانه زني

به منظور ارزيابي واكنش ژنوتيپ هاي برنج به تنش شوري در مرحله گياهچه اي در كشت هيدروپونيك آزمايشي به صورت فاكتوريل براساس طرح پايه كاملا تصادفي درسه تكرار اجرا شد كه طي آن 8لاين موتانت طارم محلي(نسلM7)به همراه رقم والديني(طارم محلي) در4سطح شوري(0، 40، 80 و 120ميلي مولار) مورد بررسي قرار گرفتند. دراين آزمايش صفات طول ريشه چه، طول ساقه چه، وزن خشك ريشه چه و ساقه چه و بيوماس كل اندازه گيري شد. مقايسه ميانگين اثر متقابل صفت بيوماس با سطوح شوري نشان داد ژنوتيپ M182 با ميانگين 478 ميلي گرم بيشترين مقدار را در غلظت40 ميلي مولار نمك زنوتيپM184 با ميانگين 97 ميلي گرم بيشترين مقدار را درغلظت 80ميلي مولار و ژنوتيپ M181 باميانگين 56 ميلي گرم بيشترين مقدار را در غلظت 120 ميلي مولار نمك داشته اند. همچنين ژنوتيپ M185 به ترتيب با ميانگين246 و 21ميلي گرم در غلظت هاي 40 و 120 ميلي مولار نمك و ژنوتيپ M614 با ميانگين 53 ميلي گرم درغلظت 80 ميلي مولار نمك كمترين مقادير را داشته اند به طور كلي ژنوتيپ M182 نسبت به ديگر موتانت هاي طارم محلي تحمل بيشتري در تمام مراحل سطوح شوري نشان داده است و مي توان از ژنوتيپ ذكر شده در برنامه هاي اصلاحي برنج به منظور توليد ارقام متحمل به شوري استفاده نمود.