نانو و پايداري زيست محيطي

قابليت بالاي نانو فناوري در شناخت و كنترل محدوده وسيعي از منابع آلوده كننده، تاثير شگرف آن را در ايجاد و رفعمسايل زيست محيطي بارز نموده است. ويژگي ديگراين فناوري دارا بودن پتانسيل لازم در توسعه فناوري سبز كمينهكردن مواد زايد در توليد محصولات، رفع منابع آلوده كننده موجود درآب و هوا مي باشد. حذف آلاينده هاي بسيار ريزاز آب (كمتر از 300نانومتر) و هوا (كمتر از 20نانومتر)، و كاهش آلاينده ها در سطح وسيعي از محيط زيست و اندازهگيري پيوسته از موارد توانايي اين فناوري است.در مقياس نانو مواد هم همچون منابع آلوده كننده موجود ،پتانسيل ايجاد مخاطرات بهداشتي در محيط دارند. لذا چوندر بسياري از مواردسيستم هاي مرتبط با مواد نانو مقياس جزء فناوري هاي جديد هستند بايد به طور مبنايي مضراتزيست محيطي آنها مورد بررسي قرار داد تا از خطرات جبران ناپذير براي آيندگان جلو گيري شود.كاربري راهبردي زيست محيطي نانو فناوري، پتانسيل غير قابل انكار براي متحول ساختن مجموعه صنايع و انقلاب علميبايسته در فناوري هاي عمده مرسوم را دارد. هزينه ها و مخاطرات انتقال از كشف تا تجاري سازي بسيار زياد است كهبايد براي بومي سازي آن تمام تلاش ها را براي كاهش هزينه ها و به صرفه كردن آن معطوف كرد. عصر نانو از سه دههي پيش به بعد مدعي تاثيرات و گستره نفوذ نانو فناوري و دانش هاي نانو بنيان بر زندگاني بشر امروزي است