ناحيه بندي كيفي مناطق توسعه چاه هاي جديد شرب و كشاورزي با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيائي مطالعه موردي : دشت ساري نكاء

تامين آب جهت مصارف شرب و كشاورزي با لحاظ توسعه پايدار، بعنوان يكي از مشكلات مهم كشورهاي واقع شده در ناحيه خشك و نيمه خشك مي باشد. هزينه ي بالاي درمان بيماريهاي ناشي از استفاده آب با كيفيت پايين، لزوم بررسي و شناخت مكان هاي مناسب جهت توسعه و حفاري چاههاي جديد را ضروري مي نمايد. جهت بررسي رويكرد فوق، نتايج شيميائي 62 حلقه چاه در محدوده دشت ساري نكاء طي دوره شاخص مورد تحليل قرار گرفت. پارامترهاي -شيميائي مورد استفاده در اين ارزيابي SO4, TH, Ca, Mg, Na, Cl, PH, HCO3, TDS, SAR, EC ميباشد. بمنظور مشاهده مكاني تغييرات پارامترها و جهت طبقه بندي ناحيه مورد بررسي، از سامانه اطلاعات جغرافيائي (GIS) استفاده شد. نمودارهاي شولر، ويلكاكس و استاندارد ملي آب بعنوان مبناي طبقه بندي كيفي آب شرب و كشاورزي مورد استفاده قرار گرفت. نتايج نشان مي دهد كه در اكثر مناطق آب داراي كيفيت مناسب شرب نيست. مطابق نمودار ويلكاكس در بيشتر نواحي دشت، آب داراي كيفيت مناسب براي كشاورزي است و خطر ناشي از سديم كم بوده ولي محصولات حساس به شوري بايد مورد توجه قرار گيرند